W spotkaniu uczestniczyło 68 sióstr: katechetki, nauczycielki, wychowawczynie ze szkoły, przedszkoli, domów dziecka i świetlic z całej Polski. Za całość spotkania była odpowiedzialna s. Danuta Sakowicz, która przygotowała jego program i animowała jego przebieg. Rozpoczęłyśmy od wspólnej kolacji i zawiązania wspólnoty, aby już razem uczestniczyć we Mszy Świętej.

Piątek (17 lipca) był poświęcony ekologii. Uczestniczyłyśmy w warsztatach: „Co się dzieje w naszym domu – ekologia integralna”. Zajęcia prowadzili Dominika Chylewska oraz Andrzej Grupa – prelegenci są uczestnikami projektu ekologicznego pod patronatem Caritas.

Sobotnie przedpołudnie spędziłyśmy z matką Beatą Mazur, która wygłosiła do nas naukę duchową. Matka wskazała na fundamentalne znaczenie relacji z Jezusem dla naszego życia osobistego i wspólnotowego. Po krótkiej konferencji Matki pracowałyśmy w grupach.

Matka Beata przedstawiła nam także aktualności z życia naszego Zgromadzenia. Nawiązała do swojej podróży do Ameryki Południowej, ukazując nam oblicze tamtejszego chrześcijaństwa oraz formy pracy i zaangażowania naszych sióstr. 

„Jak wysłowić wdzięczność mą za tysiące łask...” Popołudnie spędziłyśmy na adoracji dziękczynnej, której towarzyszyła specjalnie na ten moment przygotowana dekoracja w kaplicy. Zgromadziłyśmy się wokół Najświętszego Sakramentu, modlitwa została podzielona na trzy części. Część pierwszą stanowiło dziękczynienie za siostry wychowawczynie i katechetki zmarłe oraz żyjące, a nie będące już w pracy czynnej. W symbolicznym geście matka Beata zapaliła świecę przy Historii Kongregacji jako przypomnienie o obecności pokoleń urszulanek, które wniosły swój wychowawczy i katechetyczny trud, i łączności z nimi trwającej ponad czasem.

W części drugiej wyrażałyśmy wdzięczność za nasze dziś, za tu i teraz naszej posługi, za powołanie każdej z nas. Znakiem tej części była Kronika domu pniewskiego, szacowny stulatek był i jest schronieniem dla każdej szarej urszulanki. Świecę zapaliła s. przełożona Justyna Oleś.

Ostatnia część była spojrzeniem ku przyszłym losom Zgromadzenia. Powierzałyśmy naszą przyszłość Bogu – przy niezapisanej jeszcze księdze świecę zapaliła najmłodsza uczestniczka spotkania, s. Edyta Parchyta. Odmówiłyśmy jako wspólne wyznanie wiary i nadziei akt poświęcenia Sercu Jezusa. Przepiękną modlitwę zakończyło odśpiewanie Magnificat i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. 

Nasze spotkanie zwieńczyła wieczorna Msza św., po której zebrałyśmy się przy sarkofagu Matki Założycielki, gdzie słowo skierowała do nas matka Beata. Każdej z nas została wręczona jubileuszowa świeca, a matka Beata przekazała nam życzenie – myśl św. Urszuli, aby Bożą iskrę nieść w życie tych, do których zostałyśmy posłane.

Po uroczystościach w kaplicy przeszłyśmy na dziedziniec, aby tam dostojnym polonezem rozpocząć rekreację. Posiliłyśmy się przy grillu. Towarzyszyła nam wzajemna wymiana radości ze spotkania, wspominanie zakonnych początków i różnych przeżyć, serdeczne rozmowy wypełniły czas wieczoru. Punktem kulminacyjnym był tort, którym częstowała nas matka Beata. Tańcom tradycyjnym i międzynarodowym nie było końca…

s. Marta Ziółkowska