Modlitwa pokornych przebija niebiosa. Dobry celnik, stając przed Bogiem, nie wypowiedział wielu słów, lecz z głębi serca zawołał: "Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!" – i ta właśnie modlitwa, nacechowana pokorą, wyjednała mu łaskę. Nie żałujmy czasu poświęconego na modlitwę. Gdy stajemy przed Bogiem i nie wiemy, co ma wypełnić nasze myśli, uświadommy sobie: Jezus jest tu obecny, a ja klęczę u stóp mojego Pana, nieskończenie wielkiego i świętego Boga. On, w swojej potędze i majestacie, jest wszystkim – a ja, u Jego stóp, kimże jestem? Rozważmy naszą grzeszność i nędzę, ale bez lęku. Pamiętajmy, że Serce Jezusa,  z miłością pochyla się nad tym, co słabe i kruche. 
Trwajmy więc w głębokim uniżeniu przed naszym Bogiem.