ur. 25 XII 1901 w Wilhelmburgu (Niemcy), wst. 10 VII 1928 w Pniewach, I śl. 6 I 1931 w Pniewach, zm. 19 XII 1991 w Sieradzu.

Córka Wojciecha i Zofii z d. Michalczak, w 1909 przyjechała wraz z rodzicami do Małachowa-Wierzbiczan, pow. Gniezno, gdzie uczęszczała do szkoły, a potem pomagała w pracach domowych. Okres przednowicjacki spędziła w Otorowie, pracując w ogrodzie i pralni. Po złożeniu profesji zakonnej została skierowana do Sieradza (1931-1938), następnie do Monicach (1938-1939). Wysłana przez okupanta do przymusowej pracy w Niemczech, przebywała tam w 1940-1945 w warunkach wyjątkowo przykrych i trudnych. Po powrocie do Sieradza pracowała w pralni, a od 1962 jako woźna i salowa w Zakładzie Specjalnym. Odznaczała się wielką cierpliwością i męstwem w znoszeniu trudów i przeciwności. Długie życie, oddane modlitwie i pracy, zakończyła w Sieradzu i spoczywa na tamtejszym cmentarzu parafialnym.