ur. 13 XI 1890 w Baranowie, pow. Tarnobrzeg, wst. 1 X 1926 w Pniewach, I śl. koad. 15 VIII 1929, śl. kan. 15 VII 1952 w Pniewach, zm. 9 X 1967 w warszawskich Młocinach.

Córka Teofila i Stanisławy z d. Sobieskiej. Uczęszczała do szkół w Mielcu i Żywcu, gdzie ukończyła też 3-klasową szkołę wydziałową. W 1910 zdała maturę w Pryw. Gimnazjum Żeńskim im. Królowej Jadwigi w Krakowie i zapisała się na Wydział Filozoficzny UJ, zaliczając 5 półroczy z działu literatury i filologii polskiej. W 2 lata później zdała w Seminarium Nauczycielskim w Krakowie maturę seminaryjną. W 1919 zdała egzamin w Krajowej Szkole Kupieckiej w Białej i objęła posadę księgowej najpierw w Spółce Drzewnej w Wadowicach, następnie w Spółce "Jawornica" w Andrychowie, której dyrekcja wydała o niej m.in. takie świadectwo: Jej pełne troski o innych usposobienie, zawsze zwrócone do dobrego, zapewniło jej nie tylko zaufanie wszystkich, lecz także daleko idące uczucie wdzięczności. Otrzymała 1 IX 1925 posadę nauczycielki w Miejskiej Szkole Handlowo-Przemysłowej dla dziewcząt w Inowrocławiu. W 1926 wstąpiła do Zgromadzenia i objęła lekcje w 7-klasowej Prywatnej Szkole Powszechnej w Lubocześnicy pod Pniewami przy Zakładzie Sióstr Urszulanek SJK. W 1927 wyjechała do Czarnego Boru k. Wilna i otrzymała nominację na nauczycielkę Publ. Szkoły Powszechnej w Czarnym Borze. Pracowała tam do 1933. W 1933-1946 przebywała na Polesiu, prowadząc w Horodcu kancelarię i chór młodzieżowy. Po ewakuacji w 1946 przebywała do śmierci w Młocinach, pełniąc obowiązki asystentki domowej, organistki i księgowej przedszkola. Była delikatna i dobra, w pracy dokładna, we wszystkim szukająca woli Bożej. Długotrwałą chorobę znosiła cicho i cierpliwie. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.