ur. 9 II 1907 w Woli Rakowej, pow. Łódź, wst. 27 I 1927 w Warszawie, I śl. 15 VIII 1930 w Pniewach, zm. 1 IV 1991 w Warszawie.

Córka Franciszka i Magdaleny z d. Samców, straciła oboje rodziców, mając 10 lat, dlatego trud życia poznała od dzieciństwa. Wychowywała się i pracowała u krewnych w Warszawie, tutaj też, w domu przy ul. Siennej, była przyjęta przez Matkę Założycielkę do Zgromadzenia. Po nowicjacie została skierowana do pracy w domu wileńskim, gdzie przebywała do 1938. Następnie przeniesiona została do centrum łódzkiego i przebywała w domach: w Łodzi przy ul. Czerwonej (1938-1939), w Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1939) i w Arturówku (1939-1942). W latach II wojny wykazała się dużą przedsiębiorczością, ofiarnością i odwagą, podejmując się wielokrotnego przeprowadzenia do Generalnej Guberni - nielegalnie - zagrożonych sióstr z Łodzi. Następne lata okupacji spędziła w Milanówku (1942-1945). Po wojnie pracowała znów w Łodzi w domu przy ul. Obywatelskiej (1945-1953), gdzie pod kierunkiem dr H. Maciejewskiej i s. Józefy Walczak uczyła się pielęgniarstwa, potem w Łodzi przy ul. Czerwonej (1953-1958), w Rabce Zdroju (1958-1964) i od 1964 w Chylicach. Tam pomocą pielęgniarską służyła nie tylko siostrom i sąsiadom, ale też dzieciom z Domu Samotnej Matki. W III 1991, po pobycie w szpitalu w Konstancinie, została przewieziona na rekonwalescencję do domu w Warszawie, gdzie zmarła. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Piasecznie.