ur. 19 VI 1894 we Lwowie, wst. 19 IV 1931 w Warszawie, I śl. koad. 6 I 1934, śl. kan. 6 I 1941 w Warszawie, zm. 13 XII 1980 w Łodzi.

Córka Bronisława i Kamili z d. Mospaniuk, uczęszczała do Gimnazjum Realnego Sióstr Nazaretanek we Lwowie. Po zdaniu egzaminu dojrzałości (z odznaczeniem) została przyjęta na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Wybuch I wojny w 1914 zmusił ją do przerwania studiów. Powróciwszy do kraju po rocznej tułaczce w Zakopanem i Wiedniu, zamieszkała w Przemyślu, gdzie do 1918 pracowała jako urzędniczka w Magistracie oraz w szpitalu dla polskich żołnierzy. W 1919 zdała we Lwowie egzamin przed Komisją dla Nauczycieli Szkół Wydziałowych i uzyskała patent do nauczania jęz. polskiego i niemieckiego, geografii i historii. Rozpoczęła odtąd pracę nauczycielską w gimnazjach, najpierw w Dąbrowie Górniczej, potem we Lwowie, w Kościerzynie i Tczewie. Jesienią 1926 rodzina osiedliła się w Brwinowie pod Warszawą, dlatego wznowiła przerwane studia z historii na Wydziale Humanistycznym UW. Dyplom nauczyciela szkół średnich uzyskała w 1930. Po wstąpieniu do Zgromadzenia i złożeniu ślubów koadiutorskich była nauczycielką w pniewskim Seminarium dla Nauczycielek Gospodarstwa Domowego. W 1935 wyjechała do Łodzi, gdzie po ukończeniu kursu katechetycznego była do 1939 nauczycielką religii w publicznych szkołach powszechnych i zastępowała siostry organistki w kaplicy przy ul. Czerwonej. Nowicjat kanoniczny odbyła w 1940-1941 w Warszawie i Ożarowie, a następnie była prefektą domu w Brwinowie, oddanego do użytku Zgromadzenia przez jej bratową - Julię Benoit (dom pierwotnie miał służyć chorym siostrom, jednak wkrótce zajęły go siostry i dzieci wysiedlone z Komornik). Pracowała jako nauczycielka historii i łaciny na zorganizowanych kompletach tajnego nauczania najpierw w Brwinowie, potem (1941-1944) również w gimnazjum i liceum w Milanówku, gdzie przebywała do końca wojny. Po powrocie do Łodzi była nauczycielką religii w gimnazjach łódzkich, a po przejściu na emeryturę pracowała w 1947-1954 w domu dziecka w Bogdańcu, w 1954-1963 w domu w Sulejowie, gdzie ponownie podjęła pracę katechetyczną, i od 1963 w Łodzi na Obywatelskiej. Tu przez szereg lat udzielała prywatnych lekcji w zakresie swoich specjalności, zarówno siostrom, jak i osobom świeckim. W pracy pedagogicznej wykazywała talent i sumienność, odznaczając się przy tym kulturą bycia i życzliwym nastawieniem do bliźnich. Zmarła po prawie 3-letniej, bolesnej chorobie. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.