Błogosławiona Urszula ma olbrzymi wkład w polskie dziedzictwo duchowe - dziedzictwo wiary, kultury i historii.

Ze wzruszeniem spoglądamy tutaj, w Nowym Sączu, na tę trumnę, która kryje w sobie nienaruszone relikwie błogosławionej Urszuli Ledóchowskiej. Te relikwie, ta trumna - są symbolem naszego polskiego dziedzictwa, bo błogosławiona Urszula ma olbrzymi wkład w polskie dziedzictwo duchowe - dziedzictwo wiary, kultury i historii. (...)

Ubogacił ją Bóg rozmaitymi darami. Ogarnia nas podziw na widok naturalnych darów, jakimi Bóg wyposażył tę Niewiastę, bo miała zdolności pisarskie, retoryczne, malarskie, językowe. Nade wszystko jednak obdarzył ją Bóg łaską wiary. Bóg - to była dla niej rzeczywistość. Wierzyła głęboko. Tę wiarę otrzymała od Boga, ale otrzymała ją również dzięki swoim rodzicom, zwłaszcza dzięki matce. (...) Powodowana wiarą, prowadziła niezwykle głębokie życie wewnętrzne. Kiedyś sama napisała, że "w życiu wewnętrznym tkwi nieopisana błogość". Opisywała swoje szczęście płynące z tego, że przez wiarę zagubiła się w Bogu. Do tej wiary pragnęła pociągnąć wszystkich. (...)

Dziedzictwo duchowe, któremu na imię Polska, to również dziedzictwo kultury. (...) Ta, przy której trumnie stoimy, była zanurzona w tym dziedzictwie duchowym naszego narodu. Ona to dziedzictwo pomnażała. (...)

Nasze dziedzictwo duchowe, któremu na imię Polska, to również - jak mówił Papież - dziedzictwo historyczne. Historii się uczymy, ale czasem zapominamy, że my tę historie tworzymy. (...) Niedawno Ojciec Święty powiedział, że i on z dziedzictwa polskiego czerpie siłę, gdy jest mu ciężko. Dodał również, że "dzięki temu swojemu polskiemu dziedzictwu może lepiej zrozumieć inne narody i lepiej służyć innym narodom". Moi drodzy, czyż to nie sprawdziło się również na błogosławionej Urszuli? Ona czerpała siłę - a miała życie trudne - z tego dziedzictwa duchowego, któremu na imię Polska. (...) To polskie dziedzictwo duchowe pobudzało ją do służenia innym. I służyła Rosjanom, Norwegom, Szwedom, Duńczykom, Włochom. I dalej służy innym i swojemu Zgromadzeniu. (...)