Córka Piotra i Julii z d. Łapińskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. W 1914 wróciła wraz z rodzicami do Polski, gdzie rodzice osiedlili się w Suwałkach, mając tam niewielki majątek. W Suwałkach ukończyła szkołę powszechną i Gimnazjum Państw. Żeńskie, a w 1939 Szkołę Pielęgniarsko-Położniczą w Wilnie. Mając 26 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Wilnie, przyjęta przez s. Stanisławę Kosmowską. Po wakacjach, spędzonych w Pniewach, została skierowana do pracy pielęgniarskiej w Mołodowie. 18 IX 1939 opuściła tereny poleskie wraz z innymi siostrami, gdyż Mołodowo zostało zajęte przez Rosjan. Kiedy siostry zatrzymały się u jezuitów w Dąbrowicy, przez kilka miesięcy pracowała w szpitalu lubelskim, prowadzonym przez szarytki. Następnie wyjechała do Warszawy, gdzie pracowała jako pielęgniarka w domu przy ul. Gęstej. 15 VIII 1940 została przyjęta do nowicjatu w Warszawie (nowicjat odbywał się w Ożarowie, prowadzony przez m. Pię Leśniewską). Po roku złożyła śluby zakonne i została skierowana do pracy w zakładzie opiekuńczo-wychowawczym w Zakopanem. W 1943, kiedy siostry z nakazu władz niemieckich zmuszone były opuścić wraz z dziećmi dom na Jaszczurówce, przyjechała do Milanówka. Pracowała tam jako nauczycielka na prowadzonych przez siostry tajnych kompletach z zakresu szkoły powszechnej i jednocześnie w internacie jako wychowawczyni grupy chłopców. Po wojnie przebywała w domach łódzkich: na ul. Obywatelskiej i na ul. Czerwonej. Ukończyła kurs katechetyczny i była w 1945-1948 katechetką w szkołach podstawowych. W 1951 ponownie wyjechała do Zakopanego i podjęła pracę w tamt. domu dziecka jako wychowawczyni i higienistka zakładowa. Podobną pracę wykonywała w 1954-1955 w domu dziecka w Lipnicy. Rok szkolny 1955-1956 spędziła w Chylicach, katechizując dzieci w kaplicy zakonnej. Od 1956 przebywała w Słupsku. Pracowała najpierw jako katechetka parafialna w kilku punktach katechetycznych, następnie w szkołach powszechnych. Prowadziła jednocześnie bursę dla dziewcząt w Słupsku. W 1959 przyjechała do Łodzi na Obywatelską i tu do 1962 pracowała jako higienistka w trzech przedszkolach urszulańskich na terenie Łodzi, a po odebraniu nam przedszkoli - jako infirmerka domowa. Była człowiekiem wyrobionym społecznie, oddanym bez reszty pracy wśród dzieci i młodzieży, a szczególnie pracy pielęgniarskiej. Starała się nieść pomoc chorym siostrom i osobom cierpiącym, biednym. Pragnęła nie zmarnować nic z cierpień i trudności, które Pan daje, ale szerokim sercem dopełniać to, co nie dostawało w męce Chrystusa, w Jego zbawczej misji wobec świata. Od 1990 różne dolegliwości nie pozwalały jej na wykonywanie pracy pielęgniarskiej. W sposób świadomy i bardzo spokojny przygotowywała się na spotkanie z Panem. Już przed swoim jubileuszem pisała: Teraz życie potoczy się bardzo szybko i tylko patrzeć, jak biegu dokonamy, aby nareszcie paść do nóg umiłowanego Zbawiciela. Do mety życia dotarła przygotowana, spokojna, w kwadrans po przyjęciu Komunii św., przeżywszy 83 lata i 57 lat radosnej służby Panu. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.