ur. 6 IX 1874 w Sielcach, pow. Prużany (Prużana) na Wileńszczyźnie, wst. 5 X 1909 w Petersburgu, I śl. 6 VIII 1916 w Djursholmie (Szwecja), zm. 24 VII 1949 w Pniewach.

Córka Feliksa i Cecylii. W okresie postulatu była przez rok (1913-1914) w szkole Zofii Wołowskiej w Warszawie. Pracowała jako kucharka - przez wiele lat odpowiedzialna za ten dział pracy - w zakładach opiekuńczo-wychowawczych Zgromadzenia: w Alborgu (1818-1921), Pniewach, Poznaniu i Otorowie, a potem w Wilnie i Czarnym Borze. Po wyjeździe z Czarnego Boru do Polski w 1946 przyjechała ponownie do Pniew, gdzie pozostała już do śmierci. Odznaczała się ogromną pracowitością. Przez wiele lat była też opiekunką kandydatek. Matka Założycielka stawiała ją za wzór zrównoważenia i opanowania siebie. Miała poczucie humoru, pisała wiersze. Jej głęboka pobożność i bardzo widoczne związanie z Bogiem sprawiały, że we wspomnieniach sióstr pozostała jako prawdziwa apostołka miłości Bożej względem dusz. Odeszła do Pana świadomie, z uśmiechem na ustach. Spoczywa na pniewskim cmentarzu zakonnym.