Córka Michała, ziemianina, i Michaliny Stanisławy z d. Obrompalskiej. Egzamin dojrzałości zdała po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Wilnie. Przez 2 lata była katechetką w szkołach łódzkich, następnie przez rok (1931-1932) kierowniczką placówki i "Ochronki św. Anny" w Bereźnem na Wołyniu. Po likwidacji placówki powróciła do Łodzi i w 1932-1934 była wychowawczynią w domu dziecka przy ul. Kopernika, w 1934-1935 wychowawczynią w internacie wileńskim, ponownie katechetką w Łodzi (1935-1939) i nauczycielką w Ozorkowie (1939-1940). Od 1940 pracowała w trykotarni łódzkiej. Opuściła Łódź 20 II 1942, przedostając się do Warszawy. Tu w dalszym ciągu pracowała w trykotarni, najpierw w Warszawie, potem w Milanówku, i odbyła nowicjat kanoniczny w Młocinach. W V 1945 pojechała do Łodzi na Obywatelską, by zająć się pracą katechetyczną, którą prowadziła prawie do śmierci. Stateczna, odpowiedzialna za wykonywaną pracę, ogromnie umartwiona, miła i gorliwa dusza - jak określiła ją Matka Założycielka w Kronice Zgromadzenia. Przez całe życie chorowała na serce, przed śmiercią bardzo cierpiała, ale cierpienie znosiła jako pokutę za własne i cudze grzechy. Jej śmierć wspominają siostry jako dni rekolekcji dla całego domu. Spoczęła na cmentarzu na Retkini. W XII 1963 dokonano ekshumacji zwłok i przeniesienia na Cmentarz św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992.