Córka Jana i Anny z d. Janigi. Pochodziła z kochającej się rodziny. Rodzice zmarli przed jej wstąpieniem do klasztoru, a jeden z siostrzeńców został w 1959 kapłanem. Okres kandydatury spędziła w Pniewach. Z powodu wojny nowicjat mogła rozpocząć dopiero w VIII 1945. W latach okupacji przebywała w Sokolnikach Wlk., pracując w pralni. Resztę życia przeżyła w Pniewach. Siostry wspominają ją jako osobę bardzo pracowitą, ofiarną i żarliwie się modlącą. W 1953 została doświadczona chorobą psychiczną, która towarzyszyła jej do końca życia. W tym bolesnym doświadczeniu tkwi chyba tajemnica ofiary jej życia, którą - jak sama wyjawiała kilkakrotnie - złożyła Bogu za nawrócenie Rosji. W czasie choroby nie rozstawała się z różańcem i Maryja wyjednała jej tę łaskę, że 8 XII - 2 dni przed śmiercią - mogła świadomie przyjąć sakrament chorych. Spoczywa na pniewskim cmentarzu urszulańskim.