Córka Józefa i Weroniki z d. Kurowskiej. Dzieciństwo spędziła przy rodzicach, uczęszczając do miejscowej szkoły powszechnej. Później, jako najstarsza z 8 dzieci, musiała pomagać w utrzymaniu i wychowaniu młodszego rodzeństwa, chociaż bardzo pragnęła życia zakonnego. W 1924 wstąpiła do urszulanek SJK w Sieradzu jej ciotka, s. Benedykta Kurowska, i w ślad za nią poprosiła o przyjęcie do Zgromadzenia, mając 33 lata. Kandydaturę i postulat odbyła w Łodzi, nowicjat w Pniewach i tam złożyła śluby zakonne. Następnie przez całe życie pracowała w kuchni w wielu domach i zakładach prowadzonych przez Zgromadzenie: w Łodzi na ul. Czerwonej (1931-1932), w "Juwenacie" w Arturówku k. Łodzi (1932-1933), w Łodzi na ul. Kopernika (1933-1940), w Warszawie (1940-1942), w Radości i Miedzeszynie (1942-1947) oraz 25 lat (1947-1972) w Rabce Zdroju. Ofiarnie służyła siostrom, dzieciom i potrzebującym. Dzieciom, wśród których najczęściej pracowała, okazywała wiele serca. Cicho znosiła trudy codzienne i nie użalała się na dolegliwości, czerpiąc siłę z modlitwy. Miała wielkie umiłowanie tajemnicy konania Serca Jezusowego, co dzień rano odprawiała drogę krzyżową i adorację Najświętszego Sakramentu w godzinie konania Pana Jezusa. Mówiła, że nie boi się śmierci i że jest gotowa na spotkanie z Chrystusem. Pan Bóg przyjął to jej ciche przygotowywanie się na Jego przyjście. Paraliż mózgu nastąpił w czasie mszy św. i po czterech dniach odeszła po wieczną nagrodę. Pogrzeb odbył się przy udziale 7 kapłanów, wielu sióstr z różnych zgromadzeń zakonnych i licznych osób z sąsiedztwa. Pragnęli w ten sposób wyrazić wdzięczność za jej dobroć, serdeczną życzliwość i bezinteresowną pomoc, tak hojnie udzielaną głodnym. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Rabce Zdroju.