Córka Izydora i Honoraty z d. Kępskiej. Urodziła się w rodzinie rolniczej, jako szóste dziecko. W swoim życiorysie odnotowuje bolesne przeżycia z lat dzieciństwa, związane z wysiedleniem w czasie okupacji, śmiercią brata z rąk hitlerowców w komorze gazowej oraz nagłą śmiercią ojca, który zmarł z wycieńczenia kilka dni po powrocie z przymusowych robót na rzecz wojska radzieckiego. W 1945 rozpoczęła naukę w szkole podstawowej w Krzyczkach. Od kl. V kontynuowała naukę w szkole podstawowej w Nasielsku. W Nasielsku rozpoczęła systematyczną naukę religii. Już w kl. V szkoły podstawowej miała pierwsze rozeznanie powołania do życia zakonnego. Nauczycielem religii i pierwszym przewodnikiem po drogach życia wewnętrznego był dla niej ks. Marian Batogowski, którego 2 rodzone siostry, Jadwiga i Teresa, także wstąpiły do urszulanek SJK. Jemu zawdzięczała pomoc w rozeznaniu powołania do życia zakonnego i podjęciu decyzji po ukończeniu szkoły średniej. W 1953 zdała maturę w liceum ogólnokształcącym w Nasielsku i w 1953 została przyjęta do Zgromadzenia w Warszawie. Czas kandydatury i postulatu spędziła w Chylicach, pracując w bursie dla dziewcząt. W Pniewach ukończyła nowicjat i złożyła I śluby, a w 1959 śluby wieczyste. Od nowicjatu do 1963 pracowała nadal w bursie w Chylicach, a po jej zamknięciu - jako katechetka. W 1963-1964 ukończyła w Warszawie wakacyjny kurs katechetyczny. Zasadniczo od 1961 aż do wieku emerytalnego pracowała z dziećmi i młodzieżą, podejmując pracę katechetyczną w kilku parafiach. W 1963-1968 była przełożoną wspólnoty i katechetką w Konarzewie k. Poznania, w 1968-1971 katechizowała w Rabce Zdroju, w 1971-1978 w Kielcach na Baranówku, w 1987-1991 była kierowniczką domu i katechetką w Kaźmierzu Wlkp., a następnie w 1991-1996 katechetką w Chylicach. Najdłużej, bo przez 14 lat (1978-1987 i 1996-2003), pracowała w Szczebrzeszynie, pełniąc jednocześnie funkcję przełożonej wspólnoty. Ostatnie miesiące życia, od 6 IX 2003, przeżyła we wspólnocie w Młocinach. Do ostatnich chwil w pełni angażowała się w prace domowe, roztaczała wokół siebie radość, ciepło, zainteresowanie człowiekiem. Wiele serca okazywała studentkom, mieszkającym w domu sióstr. Cechowała ją żywa wiara, ogromna kultura osobista, delikatność uczuć, wrażliwość i dobroć. Była dyspozycyjna, pracowita, obowiązkowa i zorganizowana. W pracy apostolskiej była wierna Kościołowi, a jednocześnie twórcza. Duchowni i świeccy, z którymi pracowała, zauważali jej inwencję i zaangażowanie w przygotowywanie okolicznościowych dekoracji, jasełek, różnego rodzaju inscenizacji, akademii o charakterze religijnym i patriotycznym. Zmarła nagle, w domu, 3 IV rano, w I sobotę miesiąca. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.