Jedyna córka Izaaka Hersza (Ignacego), dyrektora fabryki, i Izabeli z d. Śpiewak, wychowywała się w rodzinie żydowskiej. W chwili wybuchu II wojny światowej znajdowała się - z powodu gruźliczego zapalenia stawu biodrowego - w sanatorium w Zakopanem na Bystrem. Tam nawiązała po raz pierwszy kontakt ze Zgromadzeniem. Od 1940 przebywała przez całą okupację w domach lub internatach Zgromadzenia w Zakopanem, Warszawie, w Lipnicy Murowanej i w Chylicach. W X 1941 - za zgodą rodziców - przyjęła dla bezpieczeństwa inne nazwisko i jako Anna Pachołek została ochrzczona w kaplicy urszulanek w Zakopanem na Jaszczurówce. Wojna nie pozwoliła jej połączyć się z rodzicami, od których od wiosny 1943 nie otrzymała już żadnej wiadomości. W 1949 uzyskała akt zmiany nazwiska i imienia na: Halina Pachołek. W czasie pobytu w zakładzie wychowawczym Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Tamka przerobiła na tajnych kompletach program nauczania klasy II, III i IV gimnazjum ogólnokształcącego. Po wstąpieniu do Zgromadzenia w Chylicach kontynuowała naukę w liceum ogólnokształcącym w Skolimowie, uzyskując w VI 1947 świadectwo dojrzałości. W VIII 1947 pojechała do nowicjatu w Pniewach i tam złożyła I śluby zakonne. Po rocznej pracy w sekretariacie szkoły pniewskiej wyjechała we IX 1949 do Nowej Zelandii, zatrzymując się po drodze 3 miesiące w Ucel we Francji i 4 miesiące u rodziny w Australii (Melbourne, Horsham). W 1950-1954 pracowała jako wychowawczyni w internacie, prowadzonym przez siostry w Wellingtonie. W V 1954 przyjechała do Rzymu i przez rok pozostała w domu przy via di Villa Ricotti. Ukończyła w tym czasie kurs kroju i szycia. We IX 1955 wyjechała do Matrice (Campobasso), gdzie przez 14 lat pracowała jako wychowawczyni przedszkola, w tym 9 lat pełniła też obowiązki kierowniczki domu. Zajmowała się także pracą społeczną, parafialną i prowadzeniem chóru. O życiu tamtejszej wspólnoty pisała artykuły do biuletynów zgromadzeniowych: Matrice ("Posłaniec św. Urszuli" 1959 nr 2), Żywot człowieka poczciwego, czyli urszulanki szarej w Matrice ("Szary Posłaniec" 1966 nr 13), Walka o Matrice ("Szary Posłaniec" 1968 nr 15). Uczęszczała w Campobasso do szkoły służby społecznej (Scuola Superiore per Assistenti e Dirigenti Sociali - Magistero Sperimentale), otrzymując w 1972 dyplom asystentki społecznej. W 1963 i 1964 przeszła w Rzymie ponowne operacje kostne. W I 1969 wyjechała z Matrice. Po kolejnych operacjach w szpitalu w Rzymie i po rocznej kuracji pojechała do domu w Scauri, gdzie zajęła się pracą parafialną i katechetyczną. Uczęszczała w 1971-1974 do Archidiecezjalnej Szkoły Teologicznej w Formii, uzyskując dyplom z teologii. Od 1975 nauczała religii w średniej szkole w Scauri, prowadziła katechezę parafialną, spotkania z młodzieżą, przygotowania do liturgii. Oprócz tego w 1978-1981 pełniła obowiązki kierowniczki domu w Scauri. Była osobą inteligentną, uzdolnioną literacko i muzycznie, przy tym wrażliwą, głęboko pobożną. Była znana w środowisku i ceniona za wielkie oddanie młodzieży. Niezwykle wytrzymała, niepoddająca się przeciwnościom, wytrwale dążąca do celu. Z cierpliwością i poddaniem się woli Bożej znosiła wieloletnie cierpienia. Dokonała życia według programu, o jakim sama napisała w pracy dyplomowej: chrześcijaństwo nie może opierać się na spektakularnych osiągnięciach, lecz musi naśladować przypowieść o ziarnie pszenicy i iść drogą Chrystusa: żyć dla innych, umierać za innych; codzienne świadectwo - to krzyż, grób, zmartwychwstanie. Od 1999 stan jej zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu, a nieuleczalna choroba zmuszała do coraz częstszego pobytu w szpitalu. Przez ogromne cierpienia, znoszone z ufnością, stała się godna przygotowanego dla nas królestwa. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Scauri.