Córka Jana i Cecylii z d. Wachowiak. Pochodziła z rodziny rolniczej. Uczęszczała do miejscowej niemieckiej szkoły powszechnej, którą ukończyła w 1916. Potem zajmowała się pracą domową i szyciem, odznaczała się gorliwością w praktykach religijnych. W wieku 24 lat wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach. Postulat odbyła w Otorowie, nowicjat w Pniewach, gdzie także złożyła profesję zakonną. Następnie została skierowana do pracy na Wołyniu i w 1929-1931 pracowała w ochronce, prowadzonej przez siostry w Bereźnem. Kolejnymi jej wspólnotami były: Warszawa (1931-1933), Poznań (1933-1934) i Otorowo, gdzie pozostała do czasów okupacji hitlerowskiej, pracując najczęściej w ogrodzie. 10 VIII 1942 została wraz z innymi siostrami wywieziona do obozu dla zakonnic w Bojanowie, a stamtąd 29 VII 1943 zabrana na służbę do majątku koło Środy Wlkp. Zwolniona z powodu choroby, pojechała do rodziny. Przeszła tam operację tłuszczaka i po wyleczeniu, w VII 1945, powróciła do Pniew. W 1945-1947 pracowała w kuchni pniewskiej, a od 1947 w Chartowie. Tam zapadła na chorobę psychiczną, która w ostrej formie ujawniła się w III 1949. Pół roku później zmarła w szpitalu. Spoczywa na pniewskim cmentarzu urszulańskim.