Była córką Władysława i Barbary z d. Góralik. Pochodziła z rodziny rolniczej, choć ojciec pracował jako robotnik fabryczny. Miała 3 siostry i brata. W 7 roku życia zaczęła uczęszczać do szkoły, której jednak nie ukończyła z powodu wybuchu II wojny światowej. Przez lata okupacji pozostawała w domu, pomagając w gospodarstwie. W wieku 31 lat wstąpiła do Zgromadzenia w Warszawie. Po 2 miesiącach pobytu w domu przy ul. Wiślanej pojechała do Ołtarzewa (Ożarowa), gdzie pozostała do VIII 1958. W 1958-1959 odbyła nowicjat w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych do VIII 1970 pracowała w domu macierzystym. Ukończyła w tym czasie szkołę podstawową. Następnie została skierowana do domu w Lipnicy i tu pozostała ponad 30 lat - aż do śmierci. Była osobą spokojną, roztropną, pobożną i pracowitą. Jako kucharka troskliwie dbała o potrzeby sióstr. Cieszyła się powołaniem, żyła sprawami wspólnoty i Zgromadzenia. W 1990 ciężko zachorowała i odtąd wielokrotnie przebywała w szpitalach. Leczenie dawało tylko chwilową ulgę, a choroba stopniowo odbierała jej możliwość samodzielnego poruszania się. Choć bardzo cierpiała, nie skarżyła się, lecz modliła się z poddaniem woli Bożej. Była wdzięczna za każdą przysługę i odwiedziny; miała osoby prawdziwie przyjazne, które wspierały ją w cierpieniu. Pan zabrał ją w 78 roku życia i w 47 powołania zakonnego, aby mogła znaleźć odpoczynek w domu Ojca. Spoczywa ma cmentarzu parafialnym w Otorowie.