Córka Stanisława i Anny z d. Dryjańskiej. Pochodziła z rzemieślniczej rodziny wzorowych katolików. Była drugim dzieckiem z 7 rodzeństwa. Wcześnie utraciła matkę, więc z pomocą ojca zajęła się prowadzeniem domu. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej uczęszczała przez rok na naukę szycia. W 21 roku życia wstąpiła do Zgromadzenia w Sieradzu. Okres kandydatury spędziła w Sieradzu, postulatu w Komornikach, pracując w szwalni. Nowicjat odbyła w Pniewach, a po złożeniu ślubów została przeznaczona do pracy w Rzymie. Przybyła tam 12 X 1930 i pracowała kolejno w domach przy via Cavour, via Regina di Bulgaria i na Villinie, gdzie przez 5 lat była zakrystianką w kościele S. Leone Magno, będącym jednocześnie kościołem parafialnym. Z powodu złego stanu zdrowia w X 1938 powróciła do Polski. Zamieszkała w klasztorze sieradzkim i tam poprzez lata okupacji pracowała najpierw w szpitalu, zorganizowanym w klasztorze dla rannych polskich jeńców wojennych, potem w niemieckim szpitalu powiatowym. Po wojnie pracowała do 1952 w szwalni sieradzkiej. W I 1952 została skierowana do pracy w parafii św. Zygmunta w Częstochowie. Tu przez długie lata zajmowała się bielizną i szatami liturgicznymi, a także garderobą sióstr. Robiła wszystko z wielką dokładnością, odpowiedzialnie i ofiarnie. W ostatnich latach, czując się coraz słabsza, wycofywała się powoli ze swoich obowiązków. Interesowała się jednak żywo sprawami całego Kościoła i Zgromadzenia, codziennie słuchała audycji Radia Watykańskiego. Była wdzięczna Bogu i ludziom za wszystko. Zmarła wskutek wylewu krwi do mózgu. Pochowana została na cmentarzu parafialnym w Częstochowie na Kulach. Po ekshumacji 9 XI 2004 spoczęła na Cmentarzu św. Rocha.