Córka Józefa i Bronisławy z d. Kowalskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była najmłodsza z 6 dzieci. Od lat dziecięcych pragnęła poświęcić się Bogu w życiu zakonnym. Ponieważ rodzice sprzeciwiali się powołaniu córki, mogła je zrealizować dopiero po śmierci ojca. Zgromadzenie poznała przez matkę s. Władysławy Majek, która poprosiła ją o towarzyszenie jej w drodze do Warszawy, gdzie chciała odwiedzić swoją córkę w domu przy ul. Siennej. Po rozmowie z s. Alojzą Wielowieyską zdecydowała się wstąpić, mając 23 lata, i rozpoczęła w Warszawie okres kandydatury. Postulat spędziła w Czarnym Borze k. Wilna, nowicjat - w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych wyjechała do Wilna i przez rok pracowała w kuchni. Lata 1931-1939 spędziła w Czarnym Borze, 1940-1950 - w Ożarowie. Następnie przebywała w Monicach (1950-1951), Męce (1951-1953), Poznaniu (1953-1955), Sieradzu (1955-1958), Kazimierzu (1958-1964), Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1964-1965), Sokolnikach Wlk. (1965-1969) i Lipnicy (1969-1991). Była osobą pracowitą. Powierzane jej obowiązki w wielu działach pracy domowej i apostolskiej wykonywała sumiennie. Do końca też - mimo ubytku sił - wierna była modlitwie, zarówno indywidualnej, jak i wspólnotowej. Równocześnie była człowiekiem zamkniętym w sobie, z trudem przełamującym nieufność wobec innych. Trudne z natury usposobienie zmuszało ją do zwiększonego wysiłku w pracy nad sobą. Nie miała też mocnego zdrowia, a ostatnie lata jej życia naznaczone były dużym cierpieniem, które przeżywała w cichości i uległości woli Bożej, wdzięczna Bogu - mimo wszystkich trudności - za powołanie zakonne i za lata przeżyte w Zgromadzeniu. Odeszła do Pana w 88 roku życia i 65 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.