Córka Józefa i Marianny z d. Lech. Wychowywała się w wielodzietnej, religijnej rodzinie (matka należała do Trzeciego Zakonu św. Franciszka, a jedna z jej sióstr wstąpiła do Zgromadzenia M. B. Miłosierdzia). Kiedy ukończyła 20 lat, poznała kuzynkę kapelana urszulanek w Warszawie przy ul. Siennej, która opowiedziała jej o Zgromadzeniu. Wkrótce też została przyjęta do domu przy ul. Siennej i skierowana do pracy w kuchni. Po odbyciu nowicjatu w Pniewach i złożeniu ślubów wróciła do Warszawy, tym razem do domu przy ul. Gęstej, gdzie do 1938 pracowała w kuchni. Następnie została przeniesiona do Łodzi na ul. Czerwoną, a po wybuchu II wojny - na Obywatelską, gdzie do 1941 pracowała w piekarni. W 1941-1942 przebywała w domu przy ul. Promińskiego w Łodzi. W 1942 przeszła przez zieloną granicę do Warszawy, skąd została skierowana do Milanówka. Po wojnie powróciła wraz z siostrami do Łodzi i pracowała na Obywatelskiej (1945-1952) oraz na Czerwonej (1952-1960). W 1960-1981 przebywała w Ozorkowie, pracując w dalszym ciągu w kuchni. Inteligentna, interesowała się życiem Kościoła i Polski. Była ofiarna, gotowa pomóc wszędzie, gdzie zaistniała potrzeba, stale uśmiechnięta, zadowolona i szczęśliwa. Kochała swoją pracę, kochała Zgromadzenie i Matkę Założycielkę, do której miała prawdziwie dziecięcy stosunek. Odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Miłosierdzia Bożego. Zmarła prawie nagle. Spoczywa na starym cmentarzu parafialnym w Ozorkowie.