Córka Kazimierza i Franciszki z domu Derbich. Pochodziła z wielodzietnej (11 dzieci), bardzo religijnej rodziny. Ojciec jej pracował na roli, a matka zajmowała się pracą domową i dziećmi. Do szkoły uczęszczała w Krzeszkowicach, ponieważ rodzina przeniosła się do Dębiny k. Otorowa, gdzie ojciec podjął pracę w majątku dworskim. Do Zgromadzenia wstąpiła w 1935 w Otorowie i tu pozostała przez okres kandydatury i postulatu. W I 1939 rozpoczęła w Pniewach nowicjat, który w VIII 1939 został przerwany z powodu wybuchu II wojny światowej. W domu macierzystym pozostała przez cały okres okupacji aż do 1956. W 1945 złożyła I śluby zakonne, a w 1948 - śluby wieczyste. W 1956-1964 pracowała w Rabce, następnie w Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1964-1978) i w Łodzi przy ul. Broniewskiego (1978-1991). W X 1991 powróciła do Otorowa, gdzie pozostała już do śmierci. Była człowiekiem mocnym duchem, twardym dla siebie. Praca, którą wykonywała - w kuchni, pralni - nie była łatwa. Dużo chorowała, przeszła kilka poważnych operacji, a mimo to była pogodna, radosna, otwarta na drugiego człowieka, rozumiejąca innych jak matka, a przy tym niezajmująca się sobą, cierpliwa. Siłę czerpała z modlitwy, miała wielkie nabożeństwo do Matki Bożej, często można było ją spotkać rozmodloną w kaplicy, była wierna godz. 15.00 - godzinie konania Pana Jezusa. Do końca starała się uczestniczyć w życiu wspólnoty, cieszyła się, gdy mogła siostrom w czymś pomóc. Ostatni, 2-tygodniowy etap choroby nowotworowej spędziła w infirmerii, świadomie przygotowując się do spotkania z Panem, do końca niewymagająca niczego, za wszystko wdzięczna. Pan Bóg spełnił jej pragnienie, by umrzeć w święto Matki Bożej, i powołał ją do siebie w wigilię uroczystości Wniebowzięcia NMP - 14 VIII. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie