Córka Konstantego i Anny z d. Glazik. Pochodziła z licznej rodziny (10 dzieci, z których 3 umarło w wieku niemowlęcym). Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach. Tam też, po krótkim pobycie w Otorowie, rozpoczęła nowicjat i złożyła I śluby zakonne. Następnie pojechała do Czarnego Boru k. Wilna. Wykonywała tam różne prace domowe, ale najchętniej powierzano jej prace wśród dzieci, a zwłaszcza chłopców. Dobrocią potrafiła trafić do najtrudniejszych serc dziecięcych. Po zajęciu terenów wschodnich przez ZSRR i powrocie sióstr w 1946 do Polski do końca życia przebywała w Łodzi, pracując najpierw w domu przy ul. Obywatelskiej (1946-1948), potem przy ul. Rzgowskiej (1948-1963) i ponownie na Obywatelskiej (1963-1979). Zarówno siostry, jak i byłe wychowanki internatu na Rzgowskiej, często ją odwiedzały, podtrzymując serdeczne stosunki. Starała się, aby każdy dzień jej życia był naznaczony dobrocią dla ludzi, co wyrażało się nie tylko w słowach i serdecznym uśmiechu, ale w czynach, a niejednokrotnie w heroicznej posłudze potrzebującym. Była osobą prawą, oddziałującą na otoczenie wewnętrzną, wyrobioną postawą, wiele wymagającą od siebie, a wyrozumiałą dla innych. Niejedna z sióstr dużo zawdzięcza jej spostrzegawczości i delikatności jej serca. Czas przeżyty na Obywatelskiej to - do ostatniego momentu - lata ofiarnej pracy w pralni. Ze szczególną pieczołowitością dbała o bieliznę kielichową, traktowała to zadanie jako przedłużenie udziału w Ofierze Eucharystycznej. Krótki atak serca przerwał jej pracowite, ciche i pokorne - na wzór Serca Jezusowego - życie. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.