Córka Jana i Franciszki z d. Belli. Po ukończeniu IV klasy szkoły wydziałowej w Nowym Sączu uczęszczała tam do Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego, które ukończyła z odznaczeniem, otrzymując świadectwo dojrzałości. Należała w latach szkolnych do Związku Harcerstwa Polskiego, czynnie zaangażowana jako zastępowa w II Drużynie im. A. D. Chrzanowskiej w Nowym Sączu. Mianowana w 1925 nauczycielką Publ. Szkoły Powszechnej w Przydonicy, w pow. nowosądeckim, pracowała tam do 1930. Uczęszczała wówczas na kurs śpiewu i teatrów ludowych, zorganizowany w 1927 przez Radę Szkolną Powiatową w Nowym Sączu, a w 1928 zdała przed komisją państwową egzamin nauczycielski, uzyskując patent nauczyciela szkół powszechnych. W 1930 wyjechała do Wilna, gdzie uczęszczała na Państw. Wyższy Kurs Nauczycielski. W trakcie kursu wstąpiła do Zgromadzenia i w dalszym ciągu pracowała jako nauczycielka: w Pryw. Szkole Powszechnej Sióstr Urszulanek SJK w Sieradzu (1931-1932) i w Pryw. Szkole Powszechnej Sióstr Urszulanek SJK w Warszawie przy ul. Siennej (1932-1933). W 1933, po odbyciu nowicjatu, złożyła śluby koadiutorskie i rozpoczęła pracę w Publ. Szkole Powszechnej w Czarnym Borze k. Wilna. Obowiązki nauczycielki pełniła do 1 XI 1939, a po zwolnieniu ze szkoły była w latach II wojny zakrystianką w kaplicy czarnoborskiej. W Czarnym Borze odbyła też w 1943 nowicjat i złożyła profesję zakonną. W ramach repatriacji przyjechała do Polski i w 1947 podjęła pracę katechetki w Publ. Szkole Powszechnej w Sulejowie. Jako katechetka pracowała do 1954, najpierw w Sulejowie (1947-1949), a następnie w szkołach łódzkich (1949-1954), będąc członkiem wspólnoty przy ul. Czerwonej w Łodzi. Równocześnie uczęszczała na Studium Wyższej Wiedzy Religijnej. W 1954 została zwolniona ze szkoły i przez 2 lata prowadziła katechizację przy parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi. W 1956 pojechała do Nałęczowa, gdzie również pracowała jako katechetka - najpierw w miejscowej szkole podstawowej, a następnie przy parafii. Była świetną nauczycielką i wychowawczynią, zainteresowaną problemami człowieka. W I 1939 otrzymała brązowy medal za długoletnią służbę w szkolnictwie. Odnosiła się z wielkim szacunkiem do księży, stąd też miała liczne kontakty, które trwały do ostatnich chwil jej życia. Była pogodna i serdeczna dla wszystkich. Szczególnie kochała modlitwę różańcową, różaniec też najchętniej dawała każdemu w prezencie. Włączała się w liczne prace duszpasterskie, prowadzone z młodzieżą w Nałęczowie, a siostrom starała się sprawiać radość przez przygotowywanie różnych niespodzianek z okazji świąt, imienin czy innych okoliczności. Czuła się zawsze młoda duchem, choć ciało bywało już słabe. Ostatnie 3 miesiące życia przebyła w szpitalu w Łodzi na oddziale chirurgii naczyniowej. Jej pogrzeb w Nałęczowie, gdzie pracowała 19 lat, był jej ostatnim dziełem apostolskim. Msza św., koncelebrowana przez ponad 30 kapłanów, z udziałem dzieci, młodzieży i dorosłych, nie tylko z Nałęczowa - były wyrazem wdzięczności tych, nad którymi roztaczała duchową opiekę. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Nałęczowie.