Córka Jana i Marianny z d. Bednarek. Pochodziła z rodziny rolniczej. Po ukończeniu szkoły powszechnej pomagała rodzicom w gospodarstwie. Należała też do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej w Wysocku, ciesząc się bardzo dobrą opinią. W wieku 23 lat została przyjęta do Zgromadzenia w Pniewach. Postulat odbyła w Sokolnikach Wlk. i w dniu 15 VIII 1939 została przyjęta do nowicjatu w Pniewach. Tam też spędziła okres II wojny, po której ukończyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. Od VIII 1945 przebywała ponownie w Sokolnikach Wlk., pracując początkowo w spichrzu, a potem w gospodarstwie przydomowym. Czyniła to umiejętnie i ofiarnie, miała duże zdolności organizacyjne. Życzliwym podejściem do ludzi zdobyła sympatię okolicznych mieszkańców. Była wyrozumiała i wrażliwa na biedę i nieszczęścia ludzi i chętnie, jak mogła, pomagała innym. Z natury spokojna, zrównoważona, opanowana, miała silny charakter. Potrafiła ze spokojem bronić swego zdania, a gdy kogoś uraziła - zaraz przeprosić. Boleśnie przeżywała nieporozumienia. Wysokiego wzrostu i o zdrowym wyglądzie, cierpiała często na bóle ischiasowe i bóle głowy. Zmarła nagle, w wieku 47 lat, na wylew krwi do mózgu. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.