Córka Stanisława i Anastazji z d. Marek. Ojciec jej miał małe gospodarstwo i warsztat ślusarski. Wychowywała się w licznej rodzinie: 2 dzieci pochodziło z pierwszego małżeństwa ojca i 12 z drugiego małżeństwa. Jej przyrodnią siostrą była Marianna - s. Nikodema, która wstąpiła do Zgromadzenia w 1938. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Wyszynach, pow. Chodzież, dokąd rodzice przenieśli się z Ryczywołu, a ukończyła ją w Nininie, pow. Oborniki. Następnie przez rok uczęszczała na kurs gospodarstwa domowego i chociaż pragnęła poświęcić się Bogu w życiu zakonnym, nie mogła tego uczynić ze względu na konieczność pomocy w opiece nad młodszym rodzeństwem. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 26 lat. Postulat odbyła we Lwówku, a po przeniesieniu się hr. Konstancji Łąckiej do Lipnicy, została tam przeznaczona do pracy domowej. Nowicjat odbyła w Pniewach i tam złożyła I śluby zakonne. Przed wybuchem II wojny światowej pracowała jeszcze w domu dziecka w Komornikach, potem w domu poznańskim. Stamtąd 19 III 1942 została zabrana przez Niemców do obozu w Poznaniu na Zawadach, a 24 VII 1942 wywieziona do obozu dla zakonnic w Bojanowie. W IV 1945 powróciła do domu przy ul. Skarbowej w Poznaniu. Od III 1946 pracowała w domu dziecka w Otorowie, aż do zamknięcia tej placówki przez władze PRL. Od VIII 1954 przebywała w pobliskiej Lipnicy. Po odzyskaniu przez Zgromadzenie domu otorowskiego powróciła tam 20 V 1957 i pozostała do śmierci. Choć wątła i chorowita, służyła ofiarnie Bogu i ludziom poprzez prace jej wyznaczane. Cechowała ją ludzka i nadprzyrodzona dojrzałość, w której stale starała się wzrastać. Po złamaniu nogi w biodrze pozostawała już na stałe w infirmerii, ale pogorszenie zdrowia nastąpiło dopiero 1 XI 2004. Odeszła do wieczności pełna pokoju, gotowa na spotkanie z Panem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.