Córka Czesława (Władysława?) i Kazimiery z d. Dorn. Była uczennicą Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego Sióstr Urszulanek SJK w Otorowie. Została przyjęta 3 IX 1937 do kl. IV na podstawie świadectwa Pryw. Gimnazjum im. M. Curie-Skłodowskiej w Bydgoszczy. W VIII 1939 przyjechała do Warszawy, gdzie zdała egzamin do seminarium dla wychowawczyń przedszkoli. Mimo słabego zdrowia ukończyła szkołę. Jako postulantka wyjechała do Kielc i pracowała w przedszkolu na Baranówku. W 1943 przyjechała do Radości, gdzie siostry w latach wojny prowadziły Zakład Specjalny dla dzieci. Kiedy zachorowała na gruźlicę, musiała żyć w izolacji, nawet od kaplicy zakładowej. Znosiła ten stan mężnie, bez skargi, choć był dla niej bardzo bolesny. Z natury cicha i pogodna, skupiona i rozmodlona, w chorobie była cierpliwa i uległa woli Bożej. Swoją postawą budowała lekarzy i otoczenie. Choroba okazała się nieuleczalna. Przed śmiercią, do której świadomie się przygotowywała, złożyła 25 III 1945 śluby zakonne, przyjmując imię: Maria Magdalena. Zmarła w 23 roku życia. Spoczywa (prawdopodobnie) na cmentarzu parafialnym w Radości.