Córka Władysławy i Wandy z d. Potockiej. Pochodziła z rodziny wielodzietnej. Nauki początkowe pobierała w domu. W czasie I wojny światowej przebywała z rodzicami w Rosji, dokąd jej ojciec, jako urzędnik państwowy, został posłany. Gdy po powrocie w 1918 do kraju rodzina zamieszkała w Łowiczu, została umieszczona w Zakładzie Naukowym Sióstr Niepokalanek w Wirowie n. Bugiem. Tam ukończyła szkołę powszechną i 5-letnie Seminarium Nauczycielskie. Po zdaniu w 1926 egzaminu dojrzałości odbyła roczną praktykę nauczycielską w pow. lidzkim. We IX 1927 zgłosiła się do pracy w Małym Kolegium Piusa X w Pniewach i była nauczycielką w Pryw. Szkole Powszechnej w Lubocześnicy. Mając 21 lat, została przyjęta do Zgromadzenia. W VII 1928 ukończyła w Pniewach kurs katechetyczny. Następnie podjęła pracę wychowawczą w prowadzonym przez Zgromadzenie Miejskim Domu Wychowawczym w Łodzi. Lata 1929-1944 spędziła w Warszawie, najpierw w domu przy ul. Siennej, a od 1939 na Gęstej. Była nauczycielką w Prywatnej Szkole Powszechnej Sióstr Urszulanek SJK. Ukończyła Wyższy Kurs Pomocy Naukowych (1930), Metodyczne Kursy Rysunku (1931), Metodyczne Kursy Zajęć Praktycznych w kl. I-VII (1936), kurs sanitarny LOPP (1937) i Wyższy Kurs Rysunku (1937-1939). Przez 2 lata uczęszczała do Instytutu Wyższej Wiedzy Religijnej w Warszawie. W tym czasie odbyła również nowicjat kanoniczny w Warszawie i złożyła w Pniewach profesję zakonną, a 15 VIII 1941 w Warszawie - profesję wieczystą. W latach okupacji niemieckiej przebywała w domu przy ul. Gęstej. Pracując jako intendentka, włączała się w prace charytatywne Zgromadzenia. We IX 1944, kiedy siostry zostały przez Niemców zmuszone do opuszczenia Szarego Domu, dostała się do Brwinowa, gdzie była nauczycielką na prowadzonych przez Zgromadzenie tajnych kompletach szkolnych. Po wojnie przebywała krótko w domach w Ożarowie i Warszawie, a po ukończeniu kursu katechetycznego, zorganizowanego przez Instytut Katolicki w Częstochowie, była w 1946-1950 nauczycielką religii i rysunku w Publ. Szkole Powszechnej nr 3 w Ozorkowie. Była zdolną, gorliwą nauczycielką..., należycie przygotowaną do zawodu, o czym świadczą zachowane opinie inspektora i kierownika szkoły, potrzebne do egzaminu kwalifikacyjnego, który zdała w 1947 w Łodzi. Mimo to w VII 1950 komunistyczne władze oświatowe rozwiązały z nią umowę o pracę, motywując to tym, że przez odmowę podpisania Apelu Sztokholmskiego ujawniła wrogi stosunek do Polski Ludowej. Był to dla niej, oddanej całym sercem dzieciom, niewątpliwie wstrząs, który przyczynił się do długiej i ciężkiej choroby, po której nie mogła już wrócić do pracy pedagogicznej. W 1950-1952 przebywała w Bogdańcu, w 1952-1953 pracowała w Ośrodku Katechetycznym w Łodzi przy ul. Czerwonej. Lata 1953-1956 spędziła w Sieradzu. Od 1956 do śmierci przebywała w domu na Obywatelskiej w Łodzi. Oddawała rozliczne usługi różnym osobom, a przede wszystkim siostrom. Wykorzystując zdolności rysunkowe, malowała dla nich kartki i wykonywała inne prace artystyczne. Pomagała w pracy charytatywnej przy parafii na Obywatelskiej. Była człowiekiem nieprzeciętnie dobrym i łagodnym, z miłością myślała o wszystkich sprawach domu, za dom ofiarowała swoje cierpienia. W VI 1981 zachorowała na żółtaczkę. Operacyjne usunięcie nowotworu nie mogło już przynieść rezultatu. Po powrocie ze szpitala do domu z właściwą sobie uległością woli Bożej, z wiarą i ufnością, pogodą i spokojem przygotowywała się do spotkania z Panem. Zmarła w 76 roku życia. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.