Córka Franciszka i Anieli z d. Grulkowskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej i 3-letniej szkoły gospodarczej. Kiedy zgłaszała się do Zgromadzenia, miała już za sobą próbę życia zakonnego u franciszkanek misjonarek Maryi. Została przyjęta w Pniewach w wieku 24 lat. Po okresie kandydatury wyjechała do domu na Jaszczurówce w Zakopanem, gdzie zastała ją II wojna światowa. W latach okupacji pracowała w prowadzonym przez siostry zakładzie opiekuńczo-wychowawczym, a w 1944 przyjechała do Warszawy, by rozpocząć nowicjat. Wybuch i upadek powstania oraz konieczność opuszczenia domu przez siostry uniemożliwiły realizację tych planów. Znalazła się w Milanówku i dopiero w VIII 1945 rozpoczęła nowicjat w Pniewach, a następnie złożyła śluby zakonne. Przebywała potem w domach: w Poznaniu (1947-1949), Lipnicy (1949-1954 i 1955-1975), Konarzewie (1954-1955), Zakopanem (1975-1976) i od 4 I 1977 do śmierci w Słupsku. Zgromadzenie powierzało jej różne prace: obsługę gości, chorych, pracę z dziećmi i w zakrystii. Nie miała silnego zdrowia, często chorowała, a ostatnim schorzeniem była szybko postępująca miażdżyca. Była osobą inteligentną, przedsiębiorczą, dojrzałą. Życie zakonne ceniła i umiała nim się cieszyć. W II 1990 uległa na ulicy wypadkowi, który mógł się tragicznie zakończyć. Była wdzięczna Bogu za to, że ocalała. Ostatni etap jej życia naznaczony był nie tylko cierpieniem, ale i zdwojoną gorliwością w modlitwie. Modliła się dużo zwłaszcza za kapłanów, za cierpiących i konających. Mówiła, że gdyby nie zdążyła wymodlić się na ziemi, będzie to czynić z drugiej strony. Zmarła nagle, kiedy udawała się na ranną mszę św. do kaplicy. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Słupsku.