Córka Joachima i Stefanii z d. Urbanowicz. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci) rodziny rolniczej. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Debiesiach. Mając 17 lat, wstąpiła w Wilnie do Zgromadzenia. Tam odbyła okres kandydatury i postulatu, a w 1935-1936 nowicjat w Pniewach. Po złożeniu I ślubów zakonnych pojechała do Sieradza. Po roku została skierowana do pracy w domu dziecka w Komornikach i tam przeżyła wybuch II wojny światowej. W II 1940 powróciła do Sieradza, gdzie wraz z innymi siostrami pracowała w szpitalu. 3 IX 1946 złożyła w Sieradzu śluby wieczyste i pozostała tam do II 1965. Po kilkumiesięcznym pobycie w Sycowie wyjechała do Ozorkowa, gdzie do 1972 pracowała w domu parafialnym. Potem przebywała w następujących domach Zgromadzenia: St. Bogaczowice (1972-1973), Łódź - dom przy ul. Broniewskiego (1973-1974), Łódź - dom przy ul. Obywatelskiej (1974-1975), Wałbrzych i Monice (1975-1992). We IX 1992 przybyła do domu w Ozorkowie. Prawie całe życie pracowała w kuchni. Lubiła swą pracę i wkładała w nią całe serce. Ofiarna i obowiązkowa, nigdy nie narzekała na nadmiar pracy. Była gościnna, zatroskana o to, by wszystkich nakarmić. Nawiązywała serdeczne kontakty z osobami, odwiedzającymi wspólnotę. Mimo licznych zajęć umiała sobie pracę tak zorganizować, by znaleźć czas na modlitwę i uczestniczyć w życiu wspólnoty. Gdy stan jej zdrowia znacznie się pogorszył, została przewieziona do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej, gdzie cicho odeszła do wiecznego życia w domu Miłosiernego Ojca. Spoczywa na starym cmentarzu parafialnym w Ozorkowie.