Córka Antoniego i Marianny z d. Konopki. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej, która od 1911 mieszkała w Nieżychowie, pow. Wyrzysk. Tam ukończyła miejscową szkołę powszechną. Następnie pomagała rodzicom w gospodarstwie, a po śmierci matki w 1931-1935 pracowała zarobkowo. Do Zgromadzenia w Pniewach wstąpiła w wieku 25 lat. W Pniewach odbyła okres formacji i złożyła śluby zakonne. W 1939 wyjechała do Sokolnik Wlk. i tam spędziła pierwsze lata II wojny. 14 III 1941 pojechała do Sieradza. Do końca wojny pracowała w szpitalu, a następnie w bursie dla dziewcząt, prowadzonej przez Zgromadzenie. W I 1955 przyjechała do Pniew i zaczęła zapadać na zdrowiu. Przeprowadzona w 1956 operacja wykazała chorobę nowotworową. Lekarze liczyli się z jej szybkim zgonem. Tymczasem stan jej zdrowia polepszył się do tego stopnia, że przez wiele lat mogła wieść normalne życie we wspólnocie. Spełniała z zaangażowaniem obowiązki, interesowała się działalnością misyjną Zgromadzenia, poświęcając wolne chwile robieniu zabawek na cele misyjne. Pomagała też siostrom katechetkom w przygotowywaniu na święta Bożego Narodzenia gipsowych figurek Dzieciątka Jezus dla najmłodszych dzieci. Była systematyczna, lubiła dbać o porządek. Łączyła miłość do Chrystusa z miłością do Kościoła i Zgromadzenia. W 1983 stan jej zdrowia wyraźnie się pogorszył. W chorobie była cierpliwa, wdzięczna za oddawane jej usługi, ale prosiła Matkę Najświętszą, aby ją już zabrała do nieba. Zmarła w sobotę. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.