Córka Marcina i Stanisławy z d. Ciołek. Pochodziła z rodziny rolniczej, przywiązanej do wiary i ziemi ojczystej. Była czwartym z 9 dzieci. Do szkoły uczęszczała we Wróblewie. Była - jak napisał proboszcz - dziewczyną skromną, cichą, pobożną i pracowitą. W Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej w Kobierzycku, gdzie od początku istnienia oddziału była członkinią, świeciła przykładem wzorowej druhny i rzetelnej katoliczki. Sama napisała w życiorysie: O klasztorze myślałam już od I Komunii św., tym bardziej, że moje dwie starsze siostry były już w klasztorze. Jakże się cieszyłam, gdy przyjeżdżając do Sieradza, widziałam nasze siostry; pociągało mnie to, że siostry same wszystko robią. Decyzję o wstąpieniu przypieczętowały 3-dniowe rekolekcje zamknięte KSMŻ, które odbywały się u sióstr w Sieradzu. Zaraz po nich poprosiłam s. przeł. Antoninę Tyszkiewicz o przyjęcie do klasztoru i zostałam przyjęta. Wstąpiła w Sieradzu, mając 17 lat, i prawie całe dalsze życie była związana z klasztorem sieradzkim. Jedynie nowicjat odbywała w Pniewach w 1938-1939, a I śluby zakonne złożyła w Łodzi. Wraz z innymi siostrami pracowała w 1940 w maj. Tubądzin k. Sieradza. Głównym jej zajęciem była praca w ogrodzie. Zajmowała się także pszczelarstwem. W 1968 zdobyła tytuł mistrza w zawodzie pszczelarza, a w 1969 tytuł rzeczoznawcy pszczelarskiego w zakresie zwalczania chorób pszczół. Była zdolna i pracowita, a w pracy solidna i dokładna, stanowcza, a jednocześnie delikatna, dyskretna, ofiarna i cicha. Modlitwą, pracą, dobrocią wobec innych uświęcała szarą codzienność i apostołowała miłością, pogodą ducha, a w ostatnich dniach życia - cierpieniem. Na ucztę w domu Ojca została wezwana w ostatnim dniu oktawy uroczystości Najśw. Ciała i Krwi Chrystusa - w 85 roku życia i w 69 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

- S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.