Córka Marcina i Antoniny z d. Oganiaczyk. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Mając 18 lat, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia. Po odbyciu w klasztorze sieradzkim kandydatury i postulatu pojechała do Pniew, gdzie w 1937-1938 przeszła formację nowicjacką i złożyła I śluby zakonne. Następnie pojechała na Polesie, gdzie rozpoczęła pracę w Mołodowie. Po wkroczeniu wojsk radzieckich na teren Polesia opuściła 19 IX 1939 wraz z siostrami Mołodów, zatrzymując się w Dąbrowicy k. Lublina. W VII 1940 przedostała się do Warszawy. Tu, w domu przy ul. Gęstej, złożyła 6 I 1941 śluby wieczyste i została skierowana do pracy w Zakładzie Specjalnym dla dzieci w Radości k. Warszawy. W 1943 powróciła do pracy w piekarni domu warszawskiego i pozostała tam do momentu usunięcia sióstr z Szarego Domu we IX 1944. Odtąd aż do śmierci przebywała w Milanówku. Przez wszystkie lata życia zakonnego pracowała w kuchni. W pracę tę wkładała całą miłość i wszystkie umiejętności. Pracą modliła się, pracą służyła Panu Bogu i bliźnim. Była wrażliwa, zwłaszcza na ludzi potrzebujących. W miarę możliwości starała się nieść im pomoc. W niedzielne popołudnia odwiedzała chorych i samotnych, modlitwą ogarniała ich potrzeby. Była osobą małomówną, cichą, ofiarnie szła wszędzie tam, gdzie potrzebna była jej pomoc. Troską o człowieka, modlitwą i cierpieniem, związanym z ostatnią chorobą, zgromadziła sobie kapitał na wieczność. Odeszła do Pana w 87 roku życia i 69 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Milanówku.