Córka Jana i Antoniny z d. Jaworskiej. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną. W późniejszych latach pracowała jako ekspedientka w Warszawie. Była też - jak zaświadczył proboszcz parafii Wszystkich Świętych, do której należała - gorliwą katoliczką i członkiem stowarzyszenia Dzieci Maryi, swoim przykładem oddziaływającą moralnie na towarzyszki. Mając 28 lat, przyjęta została do Zgromadzenia w Warszawie. Tam również powróciła - tuż przed wybuchem II wojny światowej - po nowicjacie w Pniewach i złożeniu ślubów zakonnych. Opiekowała się starannie i gorliwie starszymi mieszkankami domu przy ul. Gęstej. Dojrzałość, wyrobienie religijne i zakonne okazała szczególnie w chorobie, w 1943 zachorowała bowiem na gruźlicę kręgosłupa. Z cierpliwością i poddaniem się woli Bożej znosiła dolegliwości do ostatniej chwili życia. Po powstaniu warszawskim przebywała krótko w Milanówku, a następnie - wraz z innymi chorymi siostrami - została przewieziona do Zakopanego. Mimo kuracji choroba postępowała. W 1948-1949 przebywała w Sulejowie, a w VI 1949 powróciła do Warszawy. Choć skazana na leżenie, była pogodna, serdeczna dla ludzi i wdzięczna za każdy okazany jej odruch serca. Odeszła do Pana w 49 roku życia i 22 roku powołania zakonnego. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.