Była sierotą, której opiekunem był prob. Stanisław Możejko z Sielec. Mimo iż miała bardzo słabe zdrowie, Matka Założycielka zatrzymała ją w Zgromadzeniu i poleciła uczyć. Nazywała ją Poleszukiem, ponieważ pochodziła z terenów Polesia. Przez cały czas przebywała w domu w Czarnym Borze. Wkrótce jednak zachorowała na gruźlicę. Zmarła w 26 roku życia i 3 roku powołania zakonnego, złożywszy na łożu śmierci śluby zakonne. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Czarnym Borze k. Wilna.