Córka Franciszka i Józefy z d. Flisik. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Wcześnie straciła rodziców - matkę, gdy miała 6 lat, ojca, gdy miała 10 lat. Ukończyła miejscową niemiecką szkołę powszechną, następnie uczyła się szycia. W 16 roku życia podjęła pracę zarobkową, a w wieku 24 lat wstąpiła do Zgromadzenia. 2 V 1928 została w Pniewach przyjęta przez Matkę Założycielkę do postulatu. Odbyła go, pracując w domu dziecka w Komornikach i w internacie dla dziewcząt w Poznaniu. Po nowicjacie, odbytym w 1929-1930 w Pniewach, i po złożeniu ślubów zakonnych powróciła na krótko do Poznania, skąd 12 X 1930 wyjechała do Francji. Pracowała tam razem z siostrami i polskimi dziewczętami w fabryce jedwabiu w Ucel, a po jej zlikwidowaniu w okresie kryzysu gospodarczego we Francji - w prewentorium dla dzieci. 29 VII 1952 opuściła po 22 latach Ucel i pojechała do domu dla rekonwalescentek w Virieu-sur-Bourbre, gdzie pracowała 6 lat. W I 1958 powróciła do Polski, do Pniew, i tam przebywała do końca ziemskiej wędrówki. Z powodu postępujących zmian w układzie kostnym nie mogła już podejmować wielu prac, ale chętnie pomagała siostrom w szwalni. Była pracowita, sumienna i rozmodlona. Była też wrażliwa na wszelkie piękno, zwłaszcza przyrody, i na dobro. Troska o innych kierowała ją do potrzebujących - odwiedzała ich i starała się, w razie potrzeby, przyjść im z pomocą. Utrzymywała też kontakt osobisty i listowny z b. dziewczętami, które w czasie bezrobocia w Polsce pod opieką sióstr pracowały we Francji. Wspierała je przede wszystkim duchowo. W miarę opanowującej ją słabości z wdzięcznością przyjmowała świadczone jej usługi i pomoc. Zmarła na serce w sobotę, o godz. 15.00, gdy siostry w kaplicy kończyły koronkę do Miłosierdzia Bożego. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.