Córka Stanisława i Antoniny z d. Lisieckiej. Pochodziła z rodziny robotniczej. Szkołę ukończyła w rodzinnej miejscowości. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 22 lata. Otrzymawszy formację początkową, złożyła śluby zakonne i pracowała w gospodarstwie do 1937. W 1937-1941 jej domem była Lipnica, skąd w III 1941 przyjechała do Sieradza. Była jedną z sióstr, które w okresie, kiedy ogromnie wzrastała śmiertelność wśród więźniów w Sieradzu, dobrowolnie zajmowały się grzebaniem (dziennie nieraz 6, a nawet 8 zmarłych) na miejscowym cmentarzu. Po II wojnie pozostała w domu sieradzkim. Była człowiekiem energicznym, wymagającym od siebie, poważnym i skupionym. Cierpiała z powodu długotrwałych newralgii, a pod koniec życia złamała nogę w biodrze. Przeszła skomplikowaną operację, jednak okazało się, że choroba ta ma ją przygotować na spotkanie z Panem. Powiedziała: Byłam człowiekiem porywczym, gwałtownym jak piorun, Bóg wiedział, co mi dać. Odeszła do Pana jako zakonnica, która dała się Bogu modelować na Jego sposób i według Jego myśli. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Pawła Świerkosz, Wspomnienie o siostrze M. Małgorzacie Magnus, ( 18 V 1969 w Sieradzu, "Szary Posłaniec" 1969 nr 17. S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.