Córka Kazimierza i Katarzyny z d. Molki. Pochodziła z rodziny rolniczej, mającej 8 dzieci. Młodość, do 28 roku życia, spędziła przy rodzicach, pracując w gospodarstwie. Pragnieniem jej było służyć Bogu w klasztorze. Chciała wstąpić do nazaretanek w Częstochowie, ale nie mogła sprostać ich wymaganiom. Wracając z Częstochowy, zatrzymała się w Łodzi. Tam od przechodniów otrzymała adres domu Zgromadzenia przy ul. Czerwonej, a siostry skierowały ją do Sieradza. Została przyjęta w Sieradzu, mając 28 lat. Kandydaturę odbywała w Pniewach, postulat w Otorowie. Nowicjat rozpoczęła 15 VIII 1925 w Pniewach, a II rok nowicjatu odbyła w Czarnym Borze k. Wilna, dokąd wyjechała 17 IX 1926. W Czarnym Borze pracowała do likwidacji domu i opuszczenia przez siostry terenów Wileńszczyzny po II wojnie. Od XI 1945 do śmierci przebywała w domu w Młocinach. Pracowała najczęściej w gospodarstwie i ogrodzie. Odznaczała się cichością, pobożnością, cierpliwością i poddaniem się woli Bożej. Kochała Matkę Założycielkę i często odwoływała się do jej wskazań. Była wątła, często zapadała na zdrowiu, a od 1976 z powodu niewydolności krążenia, astmy i choroby Parkinsona była na prawach chorej, leżącej. Zmarła w 86 roku życia i 58 powołania zakonnego. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.