Córka Jana i Marcjanny z d. Gabryś. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej. Szkołę powszechną ukończyła w Sieradzu, a następnie w 1921-1924 uczęszczała do szkoły handlowej. W 1924 podjęła pracę biurową w miejscowej gorzelni i pracowała tam do VII 1932. Mając 28 lat, wstąpiła do Zgromadzenia. Po krótkim pobycie w domu sieradzkim przyjechała do Pniew, gdzie spędziła całe swoje życie zakonne. Tam odbyła nowicjat, zakończony złożeniem ślubów zakonnych. Przez wiele lat, pracując w kancelarii domowej, witała i żegnała przyjeżdżających do domu macierzystego. Dla każdego miała czas i każdego załatwiała według zasady Matki Założycielki: Gość przy furcie - to Pan Jezus. Jako asystentka domu, znała dobrze jego problemy. Miała też pod opieką grupę kandydatek. Cechowały ją prawość oraz poczucie sprawiedliwości i odpowiedzialności. Kochała Zgromadzenie, kochała życie zakonne i umiała być wdzięczna Bogu za łaskę powołania. Uczestniczyła w smutnych przeżyciach domu pniewskiego, takich jak okres okupacji niemieckiej, upaństwowienie gospodarstwa rolnego itp. Bardzo przeżyła w VII 1962 zabranie szkoły. Często wspominała, że ówczesne wydarzenia stały się przyczyną jej choroby. A potem przeżyła boleśnie, wraz z całym Zgromadzeniem, tragiczną śmierć m. Franciszki Popiel i s. Urszuli Kuleszanki. Przez wiele lat cierpiała na gościec stawowy i na serce, ale właśnie przeżycia lat 1962-1963 podkopały jej zdrowie. Była czynna do ostatniej chwili, bolała jednak nad tym, że już nie mogła tak służyć siostrom, jak dawniej. Odeszła do wieczności w 59 roku życia i 31 roku powołania zakonnego, pozostawiając po sobie jak najlepsze wspomnienie. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.