Córka Jana i Władysławy z d. Jurgi. Była ich jedynym dzieckiem. Ojciec nie wrócił z I wojny światowej, matkę straciła, mając lat 14. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracowała jako ekspedientka w drogerii. Do Francji przybyła 18 III 1931 z Pniew, razem z siostrami i z grupą dziewcząt polskich, które po ukończeniu szkoły powszechnej nie miały w Polsce możności dalszego kształcenia się ani zarobkowania. Mieszkając w internacie, prowadzonym przez siostry, pracowała w fabryce przy zwijaniu jedwabiu. Po 5 latach, mając 21 lat, została w Ucel przyjęta do Zgromadzenia. Tam odbyła kandydaturę, postulat, nowicjat i złożyła I śluby, a 19 II 1949 śluby wieczyste. W 1961 odbyła także probację. Po zamknięciu fabryki, doceniając jej poczucie odpowiedzialności i zmysł organizacyjny, powierzono jej odpowiedzialność za intendenturę prewentorium, czym zajmowała się do końca pobytu w Ucel (1964). Była ceniona przez właścicieli fabryki, pp. Tourette. Louis Tourette w dowód wdzięczności podarował jej Biblię Jerozolimską z dedykacją: Siostrze Elżbiecie, z podziękowaniem za pracę, wykonywaną zawsze ze spokojem i niezmienną pogodą ducha, inteligencją i z poświęceniem bez granic w ciągu 33 minionych lat, zarówno w fabryce sztucznego jedwabiu, jak i w prewentorium. Wspomnienie jej cennej pomocy zachowam ze wzruszeniem i z wdzięcznością do końca mojego życia. Ucel, 14 IX 1964. Następnie przyjechała do Virieu-sur-Bourbre, gdzie podjęła pracę w prowadzonym przez siostry domu wypoczynkowym dla rekonwalescentek, a po ukończeniu kursu katechetycznego zajęła się również katechizacją małych dzieci. Lubiła tę pracę i kochała dzieci. Była osobą skromną, dyskretną, niewysuwającą się na pierwszy plan, pogodną i wrażliwą, o wielkiej łagodności i dobroci. Po utworzeniu w Virieu placówki, zwanej Béthanie, była tam w 1986-1991 odpowiedzialną za wspólnotę zakonną. Od 1 IX 1997 zamieszkała w domu "La Roseraie" w Lyonie, gdyż stopniowo zapadała na zdrowiu. Mimo opuszczających ją sił i postępującego kalectwa (m.in. bezwładu nóg) zachowała pogodę ducha i cierpliwość. Siłę czerpała z modlitwy i z lektury. Szczególnie chętnie czytała dokumenty Kościoła lokalnego i powszechnego, śledziła relacje z audiencji papieskich. Odeszła do Pana w wieku 87 lat. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Virieu-sur-Bourbre (Isere).