Córka Walentego, farmaceuty, i Natalii z d. Zawadzkiej. Ojca utraciła, mając niespełna 3 lata. Wychowaniem jej i rodzeństwa zajmowała się matka. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury rozpoczęła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Jednocześnie ukończyła kurs katechetyczny i podjęła pracę nauczycielki na Kursach Maturalnych im. ks. P. Skargi w Wilnie (1929-1930) oraz w Szkole Powszechnej nr 16 w Wilnie (1930-1933). W 1933-1936 odbywała praktykę nauczycielską w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie. W V 1935 na podstawie pracy dyplomowej Sprawa Piotrowskiego na Sejmie Grodzieńskim w 1718 r. uzyskała stopień magistra filozofii w zakresie historii. Do Zgromadzenia została przyjęta przez Matkę Założycielkę 8 XII 1936, ale z powodu choroby matki próbę życia zakonnego rozpoczęła 21 VI 1937 w Wilnie. W czasie wakacji prowadziła kolonie dla dzieci w Pniewach, a od IX 1937 przebywała w Kobryniu na Polesiu, pracując jako nauczycielka w Szkole Sióstr Urszulanek SJK oraz w Liceum Państwowym w Kobryniu. Była tam również opiekunką żeńskiej drużyny harcerskiej. W VI 1939 wyjechała dla załatwienia spraw do Łodzi. Tam zastała ją wojna. Rozpoczęła pracę nauczycielki w Gimnazjum A. Skrzypkowskiej i w Państw. Gimnazjum E. Sczanieckiej w Łodzi, a po zamknięciu szkół na terenach okupowanych (31 XII 1939) odbyła w Łodzi nowicjat kanoniczny i 15 VIII 1941 złożyła profesję zakonną. W tym samym roku przez zieloną granicę przedostała się do Warszawy, gdzie do V 1944 uczyła na tajnych kompletach gimnazjalnych, zorganizowanych w Warszawie przy ul. Gęstej i w Ożarowie. Do końca działań wojennych przebywała w Milanówku, pracując w miejscowym RGO. W 1945-1947 przebywała w Łodzi. Była nauczycielką w IV Państw. Gimnazjum i Liceum im. E. Sczanieckiej. Brała udział w Seminarium Socjologicznym UŁ (studium doktoranckie). W X 1945 uzyskała w Warszawie dyplom nauczyciela szkół średnich, a w V 1950 absolutorium na Wydziale Humanistycznym UŁ w zakresie filologii polskiej. Była w tym czasie mocno zaangażowana w pracę apostolską wśród młodzieży szkolnej i akademickiej pod kierunkiem o. Tomasza Rostworowskiego TJ, którego znała od czasów wileńskich. Był on założycielem jezuickiego duszpasterstwa akademickiego w Łodzi i duszpasterzem od 1945 do aresztowania w 1950. Zorganizował również akademicką Sodalicję Mariańską i był inicjatorem Caritas Academica. O współpracy z o. T. Rostworowskim w środowisku łódzkim napisała wspomnienie pt. Prawdziwy człowiek, w: Chrześcijanie, t. 18, Warszawa 1987. W 1947-1948 była nauczycielką historii w Szkole Gospodarczej Sióstr Urszulanek SJK w Pniewach, a w 1948-1951 - w Państw. Liceum w Kielcach. Tam również była opiekunką koła młodzieży, zrzeszonej w Sodalicji Mariańskiej przy kościele katedralnym. Okres stalinowski spędziła w Rabce Zdroju (1951-1955), skąd wyjechała do Lipnicy, gdzie od I 1957 była nauczycielką religii w różnych punktach katechetycznych (Szamotuły, Otorowo, Koźle), a następnie podjęła pracę nauczycielki jęz. polskiego w Małym Seminarium Księży Zmartwychwstańców w Poznaniu i w Seminarium Ojców Oblatów w Markowicach. Od X 1973 do śmierci przebywała w domu poznańskim. Początkowo udzielała prywatnych lekcji jęz. rosyjskiego i pomagała różnym znajomym osobom, których miała wiele i których sprawami była serdecznie zainteresowana. Była człowiekiem zaangażowanym, kochającym Zgromadzenie i jego pracę. Była inteligentna, wesoła, łatwo przystosowująca się do nowych sytuacji, a równocześnie bardzo dynamiczna i szybko - czasem nawet za szybko - reagująca. Przez wiele lat cierpiała na bóle w stawach, utrudniające swobodne poruszanie się, do czego przyłączyła się później miażdżyca i niewydolność krążenia, od XI 1992 nie opuszczała już więc łóżka, a jej stan stale się pogarszał. Zmarła w I piątek miesiąca, otoczona modlitwą sióstr. Spoczywa na poznańskim cmentarzu na Junikowie.

* Helena Jakubowska z d. Arciszewska, Sławni ludzie związani z Polesiem, w: Polesie. Ocalić od zapomnienia, Lublin 1998. Tomasz Rostworowski TJ, Pamiętnik. Pięć lat pracy w Łodzi, 1945-1950, Łódź (mps). Zaraz po wojnie. Wspomnienia duszpasterza (1945-1956), Paryż 1986.