Córka Stanisława i Heleny z d. Łuczak. Pochodziła z rodziny robotniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczęła naukę w Liceum Pedagogicznym dla Wychowawczyń Przedszkoli, które ukończyła w VI 1958, uzyskując świadectwo dojrzałości. W VIII 1959 ukończyła kurs katechetyczny w Łodzi, a w VI 1961 kurs dla wychowawców na placówkach wczasowych dla dzieci i młodzieży, zorganizowany przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego. W okresie szkolnym religii uczyła ją s. Alojza Czysz. Dzięki niej spędziła wakacje w Pniewach, gdzie ostatecznie ugruntowało się jej powołanie do służby Bogu i bliźnim w życiu konsekrowanym. Od 1958 rozpoczęła pracę wychowawczyni w przedszkolu Sióstr Urszulanek SJK w Łodzi przy ul. Czerwonej, następnie podjęła pracę katechetki w Szkole Podstawowej nr 55, a po usunięciu nauki religii ze szkół (1960) powróciła do pracy w przedszkolu, tym razem sióstr natywitanek (Zgromadzenie Sióstr Narodzenia Najśw. Maryi Panny). Kiedy po roku i to przedszkole uległo likwidacji, rozpoczęła pracę w Przedszkolu Państwowym nr 78 w Łodzi, studiując jednocześnie zaocznie w Studium Nauczycielskim w Zielonej Górze. Mając 22 lata, została przyjęta w Łodzi do Zgromadzenia. W okresie kandydatury i postulatu kontynuowała zarówno pracę w przedszkolu przy ul. Obywatelskiej, jak i studia, które ukończyła zdaniem egzaminu dyplomowego 5 VII 1964. W 1964-1965 odbyła nowicjat w Pniewach i po złożeniu profesji zakonnej została skierowana do pracy wychowawczej w domu dziecka w Otorowie. W 1971-1974 odbyła studia z pedagogiki przedszkolnej na Uniwersytecie im. B. Bieruta we Wrocławiu. Następnie kontynuowała studia na Zaocznym Studium Pedagogiki UAM w Poznaniu, które ukończyła 6 III 1981 uzyskaniem tytułu magistra pedagogiki na podstawie pracy Szkolne i pozaszkolne formy oświaty dorosłych w Wielkim Księstwie Poznańskim. W 1980-1986 pełniła obowiązki kierowniczki domu w Sokolnikach Wlk., następnie powróciła do pracy w domu dziecka w Lipnicy, gdzie była dyrektorem zakładu. Kiedy po 4 latach odchodziła z Lipnicy, by objąć stanowisko kierowniczki domu w Kazimierzu k. Łodzi, otrzymała od Kuratora Oświaty i Wychowania w Poznaniu podziękowanie za długoletnią, sumienną i zaangażowaną pracę wychowawczo-opiekuńczą z dziećmi dotkniętymi przez los. Kochała dzieci, zwłaszcza małe, i przez lata towarzyszyła im i ich rodzinom. Wielu dzieciom znalazła rodziny adopcyjne i zastępcze i była dla nich oparciem. Była człowiekiem radosnym, pełnym optymizmu, przedsiębiorczym. Jako kierowniczka wspólnoty zakonnej, otaczała serdeczną troską siostry, podejmując z nimi różne prace domowe. Prowadząc samochód, 16 XII 1990 w Łodzi straciła panowanie nad kierownicą i zderzyła się z samochodem, jadącym z naprzeciwka. Odniosła poważne obrażenia. Długo przebywała w szpitalu, przechodząc kilka operacji, a następnie przebywała w Zakopanem na rekonwalescencji. W VII 1995 powróciła do Łodzi, do wspólnoty przy ul. Czerwonej. Przez miesiące wakacyjne pomagała przy remoncie domu, a od IX 1995 podjęła pracę katechetyczną w społecznej szkole podstawowej. W niedzielę 28 I 1996, korzystając z przerwy zimowej w szkole i nadarzającej się okazji, jechała do Zakopanego, by spędzić tam kilka dni odpoczynku. W okolicy Myślenic zdarzył się tragiczny wypadek samochodowy, w wyniku którego poniosła śmierć. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* Piotr Bury, Okoliczności wypadku samochodowego, w którym poniosła śmierć s. Beata Paluszkiewicz, "Szary Posłaniec" 1996 nr 67.