Córka Józefa i Józefy z d. Drobnieckiej. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej. Miała 4 młodszego rodzeństwa. Kiedy miała 6 lat, ojciec odszedł, pozostawiając matkę z małymi dziećmi. Uczyła się w domu, opiekowała się rodzeństwem, a jako dorastająca dziewczyna podjęła pracę zarobkową, aby pomóc matce. Poznała Zgromadzenie w Sieradzu i tam wstąpiła, mając 24 lata. Po okresie kandydatury i postulatu pojechała do Pniew, gdzie w 1938-1939 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. Tuż przed wybuchem II wojny wróciła do Sieradza. W latach okupacji pracowała razem z innymi siostrami w szpitalu sieradzkim. W latach powojennych przebywała w Monicach, pracując w domu dziecka (1948-1952). Lata 1958-1991 spędziła w domu w Poznaniu. Przez ostatnie pół roku życia przebywała w Lipnicy ze względu na pogarszający się stan zdrowia i konieczność stałej opieki pielęgniarskiej. Była człowiekiem żarliwej modlitwy i ofiarnej pracy. Była dyspozycyjna, zlecane jej zadania wykonywała sprawnie, z umiejętnością i dokładnością. Przez wiele lat spoczywały na jej barkach liczne prace domowe, jak również troska o robotników, pracujących na terenie domu. Była człowiekiem zorganizowanym, umiała zaplanować pracę, nie było widać u niej pośpiechu. Promieniowała radością. Była pełna humoru, dowcipna, ale nie raniła nikogo swoimi żartami. Pracując w stołówce, nawiązała bliskie kontakty z ludźmi. Umiała dzielić się dobrem duchowym i materialnym z potrzebującymi. Opiekowała się chorymi. W 1990 przeszła zawał serca. Do choroby serca dołączyła się choroba nowotworowa przewodu pokarmowego. Często przebywała w szpitalu, stan jej zdrowia stale się pogarszał. Cierpiała, ale nie absorbowała sobą, była pogodna, wdzięczna za każdą posługę, pogodzona z wolą Bożą. Odeszła do Pana w 81 roku życia i 57 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.