Córka Antoniego i Władysławy z d. Matuszewskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Ojciec jej zmarł w 1938, a w 1939 matka wyszła po raz drugi za mąż. Miała 2 siostry - jedna z nich zmarła w 1975. W 1939 rodzice zostali przez Niemców wysiedleni z gospodarstwa. Uczyła się w domu, a po zakończeniu wojny ukończyła szkołę podstawową w Piątku. Następnie, mieszkając w internacie Zgromadzenia w Łodzi przy ul. Czerwonej, uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego nr 9, które ukończyła w 1952, otrzymując świadectwo dojrzałości. Mając 18 lat, wstąpiła do Zgromadzenia. W 1953 ukończyła, jako eksternistka, liceum dla wychowawczyń przedszkoli i rozpoczęła pracę w przedszkolu przy ul. Czerwonej. 14 VIII 1954 została przyjęta do nowicjatu koadiutorskiego i złożyła śluby koadiutorskie. W 1956-1957 odbyła w Pniewach nowicjat kanoniczny i po złożeniu profesji zakonnej została skierowana do Sieradza, gdzie objęła stanowisko kierowniczki przedszkola. Uzupełniła kwalifikacje pedagogiczne, uczestnicząc w kursach dla kierowniczek i wychowawczyń przedszkoli "Caritas" w Poznaniu (1957) oraz w Łodzi (1958). W 1958 została przeniesiona do Warszawy, aby objąć kierownictwo nowego przedszkola w Szarym Domu. Jednocześnie uczęszczała na kursy 4-letniego Studium Muzyczno-Liturgicznego im. św. Piusa X w Aninie. Naukę musiała przerwać po III kursie z powodu choroby i operacji serca. 15 VIII 1961 złożyła w Pniewach śluby wieczyste. Gdy w 1961 przedszkole w Warszawie zostało upaństwowione, przez 10 lat pracowała jako katechetka przy parafii Najśw. Zbawiciela w Warszawie. Podjęła też studia zaoczne na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie, które ukończyła w 1982, obroniwszy pracę nt. Sumienie w poglądach Marii Ossowskiej. W 1971-1977 była kierowniczką domu w Nałęczowie, a jednocześnie zajmowała się katechezą w parafii i młodzieżą, przyjeżdżającą na dekanalne dni skupienia. Następnie obowiązki kierowniczki domu pełniła w Sieradzu (1977-1980), Rogóźnie (1982-1985), gdzie jednocześnie była kierownikiem ośrodka rekolekcyjno-wypoczynkowego dla pracowników i studentów KUL-u, oraz w Augustowie (1985-2000). Zaadaptowała do potrzeb wspólnoty zakonnej otrzymany tam przez Zgromadzenie dom rodzinny pp. Wnorowskich, a po pożarze w 1987 rozbudowała i przystosowała dom do pracy apostolskiej. W 1989 przeszła drugą operację serca w Instytucie Kardiologicznym w Aninie k. Warszawy. Mimo słabego zdrowia była człowiekiem zaangażowanym w sprawy Kościoła i Zgromadzenia, zwłaszcza w wychowanie dzieci i młodzieży. Włączała się całym sercem we współpracę duszpasterską i w zlecane jej zadania. Była w diecezji lubelskiej członkiem Synodalnej Komisji ds. Katechizacji, członkiem Komisji Synodalnej, przygotowującej na II Synod Diecezji Włocławskiej materiały nt. Wychowanie chrześcijańskie, członkiem rady duszpasterskiej w diecezji łomżyńskiej. Od 1992 była też wykładowcą w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej w Grodnie na Białorusi. Inwencją służyła sprawom środowisk, w których żyła. Miała serce otwarte zarówno dla młodych, jak i dla starszych, samotnych, potrzebujących pomocy. Najbliższym niosła umocnienie przez gorliwą modlitwę, dobrą radę i pogodę ducha. Kiedy w 1996 Zgromadzenie otrzymało od Zofii Wawrzyn drugi dom w Augustowie przy ul. Zarzecze, zdobyła się wraz ze wspólnotą na przeprowadzenie kapitalnego remontu budynku, w którym znalazły miejsce przedszkole i świetlica dla dzieci. Jej życie w Zgromadzeniu było wypełnione służbą Bogu i ludziom. W zakończeniu życiorysu w II 2000 napisała: Bogu nieustannie dziękuję za łaski, których tak hojnie mi udzielał, abym mogła służyć Zgromadzeniu tak przeze mnie ukochanemu. Obecnie - w czasie choroby - że mnie podtrzymuje, umacnia i wprowadza coraz głębiej w swoje Boże życie, ukazując tajemnicę Odkupienia i pozwalając mi w niej uczestniczyć przez cierpienie. Odeszła do Pana w 66 roku życia i w 49 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Augustowie.

* Udział w pracach Synodu Diec. Włocławskiej, "Szary Posłaniec" 1978 nr 26. Janina Pietrzak, Siostry Augustyny nie ma wśród nas..., "Przegląd Augustowski" 2000 nr 10 (66). Witkowski Grzegorz, Turkot Paweł, Augustów opuszczony od roku. 19 września minęła pierwsza rocznica śmierci s. Augustyny Pietrzak USJK, "Przegląd Augustowski" 2001 nr 9.