Córka Walentego i Wiktorii z d. Salawy. Pochodziła z rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia została przyjęta w Pniewach, mając 22 lata. Jako postulantka przez kilka miesięcy uczyła się we Lwówku gotowania. W 1925-1927 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Następnie została odpowiedzialna za kuchnię pniewską. Mimo ciężkich wówczas warunków pracy była ze wszystkiego zadowolona, na nic nie narzekała. Odznaczała się pogodą ducha, dobrocią i serdecznością. Gdy zaczęła czynić starania o paszport zagraniczny - Matka Założycielka zamierzała wysłać ją do Rzymu - zachorowała na gruźlicę. Pogodzona z wolą Bożą, cierpiała cicho, wdzięczna Bogu i ludziom za wszystko. Cieszyła się do końca życiem zakonnym. Taka jestem szczęśliwa, że wypowiedzieć tego nie potrafię - mówiła w chorobie. Zmarła w 29 roku życia i w 6 roku powołania zakonnego. Zostawiła po sobie wspomnienie osoby nadzwyczajnie serdecznej, miłej, pokornej i rozmodlonej. Spoczęła na pniewskim cmentarzu urszulańskim. Matka Założycielka po powrocie z Rzymu do Pniew napisała w Kronice Zgromadzenia: Moją kochaną siostrę Longinę już pod ziemią zastałam. Chorowała jak święta - zawsze pogodna, uśmiechnięta.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992.