Córka Tomasza i Stanisławy z d. Klimek. Do Zgromadzenia została przyjęta w Łodzi na Czerwonej, w wieku 23 lat, po ukończeniu kursu katechetycznego. W okresie kandydatury i postulatu była nauczycielką religii w szkołach łódzkich. Miła i serdeczna dla otoczenia, rwała się do pracy apostolskiej. W I 1936 zachorowała na gruźlicę płuc i wyjechała do Męki. Przez wiele miesięcy leczenia i leżakowania w milczeniu i samotności dawała współchorym przykład zgadzania się z wolą Bożą. Kiedy stan jej zdrowia bardzo się pogorszył, została oddana do szpitala w Sieradzu, gdzie spędziła ponad 2 miesiące. Na jej prośbę przeniesiono ją do klasztoru i tego samego dnia wieczorem, po złożeniu ślubów zakonnych, odeszła do Pana. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Sieradzu. Przyjęła imię M. Andrzei na cześć nowego Patrona Polski, św. Andrzeja Boboli, kanonizowanego w IV 1938.