Córka Hipolita i Teresy z d. Janczur. Pochodziła z rodziny rolniczej. Wychowana w twardej szkole życia w okresie zaborów, nabyła wiele umiejętności, które potem umiała wykorzystać w życiu zakonnym. Do 1931 pracowała zarobkowo w Wilnie. Była - jak zaświadczył o niej o. Wł. Tołoczko, bernardyn - osobą głęboko religijną, pobożną, pracowitą, karną i szczerze aspirującą do wyłącznego oddania się Panu Bogu na służbę. Do Zgromadzenia zgłosiła się w Wilnie, gdy miała 48 lat. Została przyjęta i skierowana do domu w Sieradzu. Po okresie kandydatury i postulatu wyjechała do Pniew, gdzie w 1933-1935 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Sieradza. Specjalnością jej była praca w kuchni. Dbała o żywienie sióstr, wychodząc z założenia, że praca wymaga sił i zdrowia. Chętnie dzieliła się umiejętnościami kulinarnymi z innymi siostrami. Umiała organizować zajęcia i sobie, i siostrom z jej działu pracy. W latach okupacji wykazała wrażliwość na potrzeby biednych, wspomagając ich we wszelki możliwy sposób. 18 III 1943 wraz z grupą sióstr sieradzkich została wywieziona do obozu pracy dla zakonnic w Bojanowie, skąd - ze względu na wiek i starania sióstr z Sieradza - została zwolniona 29 X 1943. Po powrocie do domu sieradzkiego podjęła dalej pracę w kuchni, ale z latami sił jej ubywało, możliwości pracy malały. Pozostała możliwość modlitwy i tej była zawsze wierna. Doświadczyła wszystkiego, co niesie ze sobą starość, ale była dzielna. Napisała: W Sieradzu mamy tak dobrze, że będę żyła do 100 lat. Co dzień dziękuję za tak wielką łaskę, polecając się Miłosierdziu Bożemu. Odchodziła świadomie i ufnie, wiedząc, Komu zaufała. W 94 roku życia przeszła do wieczności, otoczona modlitwą współsióstr. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.