…życie jest przyjętym dobrem, które ze swej natury dąży do stania się
ofiarowanym dobrem…
In verbo tuo 36

Formacja permanentna jest nieustanną troską o pełne ukształtowanie w sobie nowego człowieka, który doświadcza w swoim sercu uczuć Chrystusa. Trwa od złożenia profesji wieczystej aż do chwili spotkania z Panem w wieczności.

Cele formacyjne tego etapu są bardziej rozłożone w czasie i dostosowane do wieku życia, na którym znajduje się dana siostra.  Przede wszystkim są to:

• troska o ciągle nową wierność Chrystusowi
• pogłębianie życia w aspekcie modlitwy i ofiary
• coraz głębsze odczytywanie swojego życia w tajemnicy Serca Jezusa konającego i pogłębianie tożsamości charyzmatycznej
• ustawiczne odnawianie gorliwości w apostolskiej służbie
• gotowość przyjęcia swoich ograniczeń (choroba, podeszły wiek) oraz uczestniczenia
  w paschalnej tajemnicy Chrystusa – Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu.

Na tym etapie pomocą służy dalsze dokształcenie doktrynalne i zawodowe, cotygodniowe spotkania formacyjne oraz codzienne dzielenie się doświadczeniem wiary i życia we wspólnocie, rekolekcje miesięczne i roczne, towarzyszenie ze strony przełożonych oraz duchowe kierownictwo, probacja,
 a także każdy czas poświęcony osobistej i wspólnotowej  modlitwie, refleksji i ewaluacji.

Pragniemy stawać się coraz pełniej Jego narzędziem w dziele ewangelizacji;
pozwolić Chrystusowi, aby mógł  posługiwać się nami tak i tam, gdzie On tego potrzebuje.
z Dokumentu synodu urszulańskiego