Ponadto ojciec Maciej odprawił z tej okazji w naszej kaplicy Mszę św. dziękczynną z prośbą o błogosławieństwo dla nas na drugie półrocze. Po uczcie dla ducha nadszedł również czas na radosne świętowanie we wspólnocie. Po grze terenowej zorganizowanej dla nas przez siostry juniorystki i kolacji przygotowanej przez postulantkę Sylwię cieszyłyśmy się swoją obecnością w czasie wspólnej rekreacji. Jesteśmy bardzo wdzięczne naszym drogim Siostrom za przeżywany razem czas, za codzienność, którą dzielą z nami, a do której zaprosił nas sam Bóg. Z tego powodu w ten szczególny wieczór nie zabrakło również naszego dziękczynno-tanecznego „5 minut”.

Na koniec pragniemy podzielić się myślą pozostawioną nam tego dnia przez naszą św. Matkę Założycielkę:

Pracy tak dużo, ale robotnic mało, więc «jedna musi stać za tysiące» siłą woli, hartem duszy, zapomnieniem o sobie i poświęceniem bez granic. Korzystajcie z tego świętego czasu nowicjackiego, życia cichego, ukrytego i bez troski! Wyżej, coraz wyżej, Dzieci Drogie!

Jak usłyszałyśmy, tak postaramy się czynić. Na dalszą drogę, św. Urszulo i wszyscy czytający tę wiadomość, prosimy, módlcie się za nami.  Szczęść Boże!

siostry nowicjuszki

Ad maiorem Dei gloriam, czyli słów kilka o rekolekcjach najmłodszych sióstr

Po zakończeniu świętowania połowinek, posypałyśmy głowy popiołem i wspólnie rozpoczęłyśmy nasze rekolekcje roczne w miejscu szczególnym, mianowicie w domu ojców jezuitów w Kaliszu, pod czułym spojrzeniem szczególnego patrona tego roku, św. Józefa. Pierwszy tydzień rekolekcji ignacjańskich poprowadził dla nas o. Wojciech Nowak SJ.

W przeżywaniu rekolekcji poprzedziła nas nasza postulantka, s. Sylwia, która kilka tygodni wcześniej, również w Kaliszu, odprawiała ignacjański Fundament, prowadzony przez dobrze siostrom znanego o. Piotra Idziaka SJ.

Ignacy Loyola to święty bliski sercu naszej św. matki Urszuli, a także każdej szarej urszulanki, i czczony przez Zgromadzenie jako jeden z naszych patronów. Stąd, po raz kolejny, ochoczo wyraziłyśmy zgodę na podjęcie tej drogi milczenia i czasu wyjątkowego obcowania z Panem Bogiem w towarzystwie wielkich świętych. Kolejne dni wypełniała cisza i medytacja słowa Bożego.

Dobremu Bogu składamy dzięki za ojców jezuitów, towarzyszących nam w tym świętym czasie, za wszystkich pamiętających o nas w modlitwie, a także za tych, z którymi dane nam było przeżyć wspólnie rekolekcje. Bóg zapłać!

siostry nowicjuszki