Kilka słów wdzięczności za ten piękny czas przygotowania do wydarzenia, jakim są wieczne śluby zakonne… Jak cudownie wejść jeszcze raz do źródła naszej konsekracji i korzeni naszego Zgromadzenia. Był to dla mnie czas zatrzymania i jeszcze głębszego spojrzenia na swoje oddanie Jezusowi i zobaczenia głębi obdarowania, a jednocześnie wezwania do konkretnej rodziny urszulańskiej przy Sercu Jezusa Konającego. Zabieram ze sobą każdy moment, w którym Pan Bóg towarzyszył mi przez dane mi w tym czasie osoby, i wdzięczna jestem za dar tego tak cennego i bogatego w łaski czasu. Najważniejsze jeszcze przede mną... Czekam z radością i pokojem na chwilę złożenia wieczystej profesji zakonnej, wiedząc jednocześnie, że moja decyzja zawsze wypływa z Bożej miłości, która jest zawsze pierwsza.

s. Edyta Parchyta