Córka Adolfa i Kazimiery z d. Krasowskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Przez wiele lat pracowała w zakładzie opiekuńczo-wychowawczym dla dzieci pod nazwą "Dom Serca Jezusowego" w Wilnie. W wieku 41 lat została przyjęta w Warszawie do Zgromadzenia. Po odbyciu formacji wstępnej w domu przy ul. Siennej wyjechała do Pniew, gdzie w 1927-1929 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. W Pniewach pozostała do 1940, tj. do przymusowego wyjazdu s. przeł. Stanisławy Prądzyńskiej i grupy sióstr do Generalnej Guberni. Po kilkumiesięcznym pobycie w Warszawie przebywała w 1941-1945 w Czarnej. Od 1945 do śmierci należała do wspólnoty pniewskiej. Przez całe życie zakonne pracowała w garderobie. Była jednym ze świadków w procesie informacyjnym Matki Założycielki (Kraków). Z natury porywcza i wybuchowa, musiała w ciągu całego życia borykać się z trudnościami, które wypływały z jej usposobienia. Była jednak prostolinijna, szczera, wierna w przyjaźni, kochająca Boga i Zgromadzenie, szczerze życzliwa każdej siostrze. Największe zadowolenie dawała jej możność pomocy otoczeniu. Cechowała ją wdzięczność, wierność złożonym ślubom, rozmodlenie. Postępujący spadek sił i zanik wzroku wyłączył ją z codziennych zajęć i życia wspólnego. Odeszła do Pana w 87 roku życia. Spoczywa na cmentarzu zakonnym w Pniewach.

* O śp. s. Emilii Rutkiewicz, zmarłej w Pniewach 17 VI 1970, "Szary Posłaniec" 1970 nr 19.