Córka Leonarda i Sabiny z d. Frane. Uczęszczała do Polskiej Szkoły w Żytomierzu na Ukrainie. Była nauczycielką. Do Zgromadzenia wstąpiła w Warszawie, mając 24 lata. W okresie kandydatury i postulatu pracowała w nowo objętej przez Zgromadzenie Prywatnej Szkole Powszechnej przy ul. Siennej w Warszawie. Następnie przebywała w Pniewach, gdzie odbywała nowicjat koadiutorski. Po złożeniu ślubów koadiutorskich powróciła do Warszawy. Była drobna, wątła i miała bardzo słaby wzrok, co utrudniało jej pracę w szkole. Pracowała więc w kancelarii szkolnej, przy furcie, wolny czas wykorzystując na robienie nicianych guzików. Była przy tym prawdziwie rozmodlona, tak iż studentki wierzyły szczególnie w skuteczność jej modlitwy i powierzały jej swoje sprawy i trudności. Była ofiarna, dobra, cicha i promienna. Kiedy zachorowała na gruźlicę, musiała wyjechać z domu warszawskiego. 21 X 1931 została posłana do Czarnego Boru. Chorowała dzielnie, pogodzona z wolą Bożą. S. Annuncjacie Januszkiewicz powiedziała: Wszystko gotowa jestem przecierpieć, byleby uniknąć czyśćca. 20 III 1932 złożyła śluby wieczyste. Odeszła do Pana w 33 roku życia, w opinii świętości. Spoczęła jako pierwsza na cmentarzu urszulańskim w lasku czarnoborskim k. Wilna.

* S. A. Wielowieyska, Historia utworzenia Domu Sióstr Urszulanek SJK w Warszawie, w: Szary Dom w Warszawie, seria: Ocalić od zapomnienia, Warszawa 1998.